(For the interview in English, click here)
Δεν χρειάζονται συστάσεις για την Predator Nutrition, καθώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα (και ίσως πλέον το μεγαλύτερο) Ευρωπαϊκό online κατάστημα συμπληρωμάτων με έδρα το Leeds της Αγγλίας.
Ποιο είναι το συστατικό της επιτυχίας που κάνει μια τέτοια εταιρεία να έχει ανέβει στην κορυφή μέσα σε τόσο λίγο σχετικά χρονικό διάστημα; Είχα την ευκαιρία να συναντήσω από κοντά τον Reggie Johal, ιδιοκτήτη της Predator, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα το καλοκαίρι που μας πέρασε και να πιούμε έναν καφέ μαζί στην Αγία Παρασκευή. Ο Reggie δεν είναι ένας απλός επιχειρηματίας. Ο ίδιος είναι πρώην αθλητής, και αφιοσιωμένος μελετητής της επιστημονικής βιβλιογραφίας σχετικά με τη προπόνηση, τη διατροφή και τα συμπληρώματα, πράγμα που έκανε τη συζήτηση μαζί του πολύ ενδιαφέρουσα. Επομένως, αυτή εδώ δεν είναι μια τυπική συνέντευξη με κάποιον άνθρωπο της βιομηχανίας ο οποίος θα έκανε απλό promotion των συμπληρωμάτων που πουλάει. Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης το οποίο το Xbody.gr δημοσιεύει σήμερα, συζητούμε με τον Reggie πώς δημιουργήθηκε η Predator Nutrition, ποιος είναι ο τρόπος λειτουργίας της, και τι πραγματικά συμβαίνει στα παρασκήνια ενός τόσο μεγάλου καταστήματος. Στο δεύτερο μέρος που θα ανέβει σε λίγες μέρες, θα μπούμε σε πιο “βαθιά νερά” συζητώντας για τη χρήση συγκεκριμένων συμπληρωμάτων σε διάφορα αθλήματα, την πορεία της βιομηχανίας, το νέο νομοσχέδιο του FDA, και άλλα πολλά.
Predator Nutrition – Sports and Bodybuilding Supplements
GRF: Reggie, καλωσόρισες στο Xbody.gr. Πόσο καιρό βρίσκεσαι στη βιομηχανία συμπληρωμάτων και πώς αναμείχθηκες με όλα αυτά;
RJ: Είχα κάποιο παρελθόν με το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα να παίζω το 1995 όταν ήμουν φοιτητής, έτσι αρχικά έκανα απλά το άθλημα όταν κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα δεν ήμουν αρκετά μεγάλος σωματικά και προφανώς αυτό που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν δεν έχουν αρκετό μέγεθος είναι να πάνε στο γυμναστήριο. Έτσι, άρχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο και πωρώθηκα, ξεκίνησα και ήθελα να μάθω κάθε λεπτομέρεια που θα μπορούσα να μάθω για να βελτιώσω τις επιδόσεις μου, και έτσι, στην αρχή τουλάχιστον, απλώς διάβαζα για προπόνηση, θυμάμαι ήμουν φοιτητής και σπούδαζα οικονομικά, αλλά διάβαζα μάλλον περισσότερο για προπόνηση δύναμης και επιδόσεων.
GRF: Τι σπούδαζες ακριβώς και πού;
RJ: Σπούδαζα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμινγχαμ. Αλλά, ενοοώ ότι δε μελετούσα και τόσο τα οικονομικά. Μελετούσα πολύ διατροφή, προπόνηση, προπόνηση αθλημάτων περισσότερο την εποχή εκείνη, καθώς, στην πραγματικότητα, δεν ασχολήθηκα σε καμία φάση της ζωής μου με το bodybuilding. Βεβαίως, κάποια στιγμή χρειάζεται να βάλεις περισσότερη μυική μάζα για να αποδόσεις καλύτερα στον αθλητισμό. Έτσι, διάβαζα περίπου 10 ώρες την εβδομάδα το λιγότερο, θυμάμαι που διάβαζα ανθρώπους σαν τον Lyle McDonald, τον Charles Poliquin, πήγαινα και αγόραζα όλα τα σχετικά περιοδικά του χώρου…
GRF: Για ποια εποχή μιλάμε;
RJ: Νομίζω ήταν περίπου στο 1995, ήταν η δεύτερη χρονιά μου στο Πανεπιστήμιο και έμενα μαζί με έναν φίλο μου ο οποίος κατέβαινε σε αγώνες bodybuilding και ήταν Mr. Natural Great Britain όταν ήταν 17, και αυτός με κόλλησε στη διατροφή. Θυμάμαι όμως και το πρώτο πρώτο βιβλίο που διάβασα το οποίο λεγόταν “Optimum Sports Nutrition” από έναν τύπο που τον λένε Mike Colgan, ο οποίος έγραφε για το Muscular Development την εποχή εκείνη.
GRF: Ο Mike Colgan, βεβαίως.
RJ: Θυμάμαι λοιπόν που το διάβαζα και δε μπορούσα να το αφήσω, το διάβαζα με πάθος, και μετά το ξαναδιάβαζα, και από εκεί και μετά να αγοράζω τα δικά μου βιβλία και να πηγαίνω ένα βήμα πιο κάτω από αυτά που με είχε μάθει ο φίλος μου και τελικά να μαθαίνω μόνος μου. Όταν ήρθε το Internet, τέλη του ’90, ολοφάνερα άνοιξε μια τεράστια πηγή πληροφοριών. Την εποχή εκείνη θυμάμαι ότι ήμουν παθιασμένος με την προπόνησή μου, πάντοτε να θέλω να γνωρίζω τις πιο πρόσφατες έρευνες, και έφτασα στο σημείο που, κοιτώντας πίσω, ίσως το είχα παραδιερευνήσει και παρααναλύσει το όλο θέμα. Κάνοντας ένα βήμα πίσω, κοιτάζω στο παρελθόν και σκέφτομαι ότι κάποια από τα πράγματα που έκανα ίσως ήταν αντιπαραγωγικά, εάν ξόδευα τόσο πολύ χρόνο για να αγχώνομαι για όλα αυτά, τελικά δεν επρόκειτο να με βοηθήσει.
GRF: Ναι, συμβαίνει σε πολλούς, ειδικά στα bodybuilding forums θα έλεγα.
RJ: Εάν ξοδεύεις τόσο χρόνο για να κοιτάς την κάθε μικρή λεπτομέρεια, κάποιες φορές θεωρώ ότι ξεχνάς ότι όταν προσπαθείς να ρυθμίσεις κάθε πτυχή της ζωής σου, της δίαιτάς σου, της προπόνησής σου, συχνά χάνεις τις καλύτερες πτυχές της ζωής, την κοινωνική ζωή, και καταλήγεις να σαμποτάρεις τα κέρδη σου με κάποιο τρόπο. Έτσι, για μένα, και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, τα τέλη του ’90 είναι το πότε πραγματικά ξεκίνησαν όλα για μένα, ποτέ δεν είχα κάποια σχέση με τη βιομηχανία συμπληρωμάτων, μέχρι πρόσφατα προφανώς. Αρχικά, όλα περιστρέφονταν γύρω από τη μελέτη για προπόνηση, μετά διατροφή, μετά συμπληρώματα, πιθανότατα με τη σειρά αυτή. Επομένως, θα έλεγα ότι πρώτα και κυριότερα, αυτά που γνωρίζω περισσότερο αφορούν την προπόνηση, μετά μάλλον τη διατροφή, και τέλος, σχετικά λιγότερο σε σύγκριση με τα προηγούμενα δύο, τα συμπληρώματα. Πρόσφατα, επικοινώνησα με το FLEX και το Muscle and Fitness, δεν ξέρω αν έχεις υπόψη ή αν έχουν οι αναγνώστες του Xbody.gr υπόψη ότι έχω αρθρογραφήσει στο παρελθόν για το Muscle and Fitness, και τώρα συζητούμε για να συνεισφέρω περιεχόμενο αρκετά τακτικά. Αυτό θα είναι κάτι ξεχωριστό από την Predator Nutrition, θα πρόκειται απλώς για άρθρα, σε αντίθεση με οτιδήποτε σχεδιασμένο να προβάλλει την επιχείρησή μου.
GRF: Άρα, πώς τελικά ανακατεύτηκες με τη βιομηχανία συμπληρωμάτων όταν ξεμπέρδεψες με το αμερικάνικο ποδόσφαιρο;
RJ: Λοιπόν, τελειώνοντας εκεί τραυματίστηκα, πήρα μερικά χρόνια εκτός, επανήλθα, έπαιξα, και όπως συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, δεν έχεις πλέον τη δυνατότητα να περνάς τόσο πολύ χρόνο στο γυμναστήριο για να κάνεις το άθλημά σου όπως θα ήθελες να το κάνεις, και έτσι παράτησα τη δουλειά που έκανα και κατέληξα να δουλεύω ως πορτιέρης στο Ληντς. Ο λόγος ήταν ότι επρόκειτο για εύκολα χρήματα, και ειλικρινά απολάμβανα το ανταγωνιστικό στοιχείο, καταλαβαίνεις, έμοιαζε πολύ σαν να παίζεις αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
GRF: (γέλια)
RJ: Και αυτό μου άρεσε. Και νομίζω ότι πάντα μου άρεσε στη ζωή το στυλ «ο επιθετικός εαυτός μου εναντίον του δικού σου εαυτού». Και για να είμαι ειλικρινής, ήθελα απλά να το κάνω για 3-4 μήνες, ενώ παράλληλα αναζητούσα διάφορες επιχειρηματικές ευκαιρίες, κοίταζα ας πούμε για franchising, π.χ. τη Subway, την εταιρία που φτιάχνει τα σάντουιτς, νομίζω ότι έχετε Subway στην Ελλάδα.
GRF: Subway, ναι, έχουμε.
RJ: Εξέταζα λοιπόν διάφορες επιχειρήσεις, παρόλα αυτά δεν ήθελα να δώσω τον έλεγχο σε κάποιον άλλον με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, αυτό που έγινε είναι ότι κουράστηκα να δουλεύω ως πορτιέρης, και την εποχή εκείνη έπαιρνα προφανώς και συμπληρώματα. Την εποχή εκείνη λοιπόν δεν μπορούσες πουθενά να αγοράσεις στην Αγγλία τα καλύτερα συμπληρώματα, έτσι θυμάμαι διάβαζα στα αμερικάνικα φόρουμ για αυτά. Κοιτάζοντας τα αγγλικά websites, δεν είχαν τίποτα παραπάνω από σκόνες πρωτεΐνης και weight gainers, έτσι κατέληξα να αγοράζω από τις ΗΠΑ, και μετά είχα τους φίλους μου να με ρωτάνε «μπορείς να πάρεις αυτό ή εκείνο για μένα;». Είναι απολύτως φυσικό, και έλεγα εντάξει, θα αγοράσω 10 κομμάτια και θα έχω έτσι και μια έκπτωση, οπότε τους έλεγα «οκ, μπορείτε να με πληρώσετε για όλη τη δουλειά που έκανα, για τη μελέτη, την εισαγωγή και την πληρωμή του φόρου, κτλ». Και έτσι άρχισα να χρεώνω τους φίλους μου και να τους λέω «ορίστε, να κάτι που αγόρασα, αυτό θα δουλέψει», και εκείνοι θα με πλήρωναν ένα μικρό extra ποσό. Και τότε συνειδητοποίησα ότι, καταφανέστατα υπάρχει μια αγορά εδώ πέρα, στην Αγγλία, ή ακόμα και στην Ευρώπη.
GRF: Πληρώνετε τελωνείο στην Αγγλία όταν εισάγετε συμπληρώματα από τις ΗΠΑ;
RJ: Ναι, αλλά τα προϊόντα εκείνα δεν ήταν καν διαθέσιμα στην Αγγλία την εποχή εκείνη. Νομίζω ότι χρέωνα τους φίλους μου 2-3 λίρες παραπάνω, αλλά σχημάτισα ήδη την ιδέα στο μυαλό μου τότε ότι, και μιλάμε μάλλον για το 2006 θα έλεγα, ότι υπάρχει μια ενδεχόμενη επιχειρηματική ευκαιρία, και έτσι, σε εκείνη τη φάση έκανα μια έρευνα και πάλι – όπως περίπου έκανα και με την προπόνησή μου – δεν ήμουν ποτέ ο τύπος του ανθρώπου που θα πήγαινε στο γυμναστήριο να κάνει πράγματα του τύπου ενστικτώδη προπόνηση. Δεν πίστεψα ποτέ σε αυτά. Πάντοτε ήθελα να γνωρίζω ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος, και κατόπιν να πάω να κάνω πράξη το σχεδιασμό αυτό. Το ίδιο έκανα και σε κάθε επιχειρηματική ευκαιρία. Ήθελα να γνωρίζω όλες τις δυνατές πτυχές τις οποίες έπρεπε να κατανοήσω πρώτα, και μετά ήμουν έτοιμος. Βλέπει κανείς την Predator Nutrition τώρα, το website μας ανέβηκε πάνω στα τέλη του 2008 νομίζω, όμως στην πραγματικότητα το προετοίμαζα για σχεδόν 18 μήνες στο μυαλό μου, επεξεργάζοντας το πώς θα ήθελα να το στήσω έτσι ώστε να λειτουργήσει καλά.
GRF: Άρα, στην πραγματικότητα εμφανιστήκατε μετά από άλλα μεγάλα διαδικτυακά καταστήματα συμπληρωμάτων, όμως με κάποιο τρόπο καταφέρατε να γίνετε μεγαλύτεροι και πιο επιτυχημένοι από αυτά.
RJ: Νομίζω ότι μπορώ να σου πω για ποιο λόγο έγινε αυτό. Πρώτον, είμαι ένας άνθρωπος με κίνητρο, και ιδιαίτερη αφοσίωση, και έχω δουλέψει σκληρά για να πετύχω τα αποτελέσματα αυτά, αλλά για να είμαι ειλικρινής, το μεγαλύτερο συστατικό της επιτυχίας είναι ότι κοίταξα σε εταιρίες των οποίων τα προϊόντα μου αρέσουν περισσότερο, στην Αμερική, και δεν αναφέρομαι στις μεγάλες εταιρίες, οι εταιρίες αυτές για μένα φτιάχνουν αρκετά στάνταρ προϊόντα, δηλαδή είναι οκ προϊόντα, αλλά δεν έχουν τίποτα το πολύ καινοτόμο, ενοοώ ας πούμε μια σκόνη πρωτεΐνης απέναντι σε μια άλλη, μπορεί να έχουν διαφορετική γεύση, μπορεί να πέπτονται λίγο διαφορετικά, αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής, μάλλον τα ίδια αποτελέσματα θα δει κανείς αν τρώει αρκετό κρέας, και, ξέρεις, δεν πρόκειται να περιμένεις να πάρεις μια πρωτεΐνη μιας μεγάλης εταιρίας και να περιμένεις να αποκτήσεις πολλή μυική μάζα, έτσι θέλουν βέβαια να σκέφτεσαι, αλλά σου το λέω, δεν πρόκειται να συμβεί. Πρέπει να κοιτάξεις σε εταιρίες που φτιάχνουν τις καινοτόμες φόρμουλες, υπάρχουν ας πούμε νέοι λιποδιαλύτες στο εμπόριο με χρήση νέων συστατικών και….θυμάμαι όταν έγραφα στα φόρουμ στα τέλη του ’90 και αρχές της δεκαετίας του 2000, και υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Πάτρικ Άρνολντ, ο οποίος δημιούργησε το 1-AD, και επικοινωνήσαμε με την εταιρία του την E-Pharm, ώστε να μπορέσουμε να είμαστε εμείς οι διανομείς στην Ευρώπη, να λοιπόν ένα παράδειγμα κάποιου ο οποίος εισήγαγε προορμόνες στο εμπόριο, εισήγαγε την 1,3-διμεθυλαμυλαμίνη (γεραναμίνη) στο εμπόριο, την οποία όλοι έχουν πλέον αντιγράψει, και προφανώς και κάποια νεότερα προϊόντα όπως το Joint Force, και πάλι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το Dexaprine από την IForce Nutrition παραδείγματος χάριν, είναι αυτή τη στιγμή ένα νέο συμπλήρωμα το οποίο επανακαθορίζει μια κατηγορία. Άρα, γιατί ως εταιρία είμαστε επιτυχημένοι; Οφείλεται θεωρώ στο ότι έχω αναγνωρίσει, πιστεύω, μια μικρή ομάδα εταιριών οι οποίες κατά την άποψή μου κατασκευάζουν ανώτερα προϊόντα. Για να απαντήσω λοιπόν στην ερώτησή σου, αυτό πιστεύω ότι αποτελεί το κύριο συστατικό της επιτυχίας μας. Αγοράζουμε από εταιρίες οι οποίες δεν είναι απαραίτητα τόσο μεγάλες στις ΗΠΑ, αλλά που τα προϊόντα τους είναι πολύ καλά, και έχουμε εστιάσει όλο μας το marketing και τη μεταφορά γνώσεων γι’αυτές στη σελίδα μας στο facebook και σε διαφημίσεις σε περιοδικά. Και αρχικά, με τις άλλες εταιρίες, πιθανότατα μας κοιτάζαν λες και ήμασταν τρελοί. Αυτοί πωλούν ότι ήδη πουλάει. Αλλά, δεν μπορείς να διαφημίσεις κάτι το οποίο ήδη πουλάει, επειδή ο πελάτης ήδη γνωρίζει το προϊόν, πάντοτε γνωρίζουν το προϊόν και είναι πιο πιθανό να το αγοράσουν. Καμία διαφορά από το να ανοίξεις ένα φαστφουντάδικο απέναντι από ένα McDonalds, όλοι θα πάνε στα McDonalds. Αλλά αν αποδείξεις ότι είσαι μεγαλύτερος από εκείνους, τότε θα καταλήξουν να έρχονται σε σένα. Έχοντας στο μυαλό αυτό ως σκέψη, έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε κάτι παρόμοιο στην επιχείρησή μας. Όχι να εστιάσουμε δηλαδή στην πώληση των ίδιων παλιών πραγμάτων, αν και όντως πουλάμε τις μάρκες αυτές, αλλά να προσπαθήσουμε στην εισαγωγή προϊόντων στην αγορά τα οποία δεν έχουν λάβει πολλή δημοσιότητα, και που εγώ πιστεύω προσωπικά ότι είναι πολύ καλά.
GRF: Ξέρεις, πίστευα ότι θα ανέφερες και το θέμα της υποστήριξης που έχετε. Θυμάμαι την πρώτη φορά που αγόρασα από εσάς, και έκανα μια ερώτηση και εσύ είχες απαντήσει σε μένα, και ήταν ωραίο να λαμβάνεις μια απάντηση από έναν κανονικό και φιλικό άνθρωπο με ακόμα και αίσθηση του χιούμορ, απαντώντας σε κανονική και όχι ξύλινη γλώσσα.
RJ: (γέλια) Αυτό είναι όντως χαρακτηριστικό μου, είμαι ιδιαίτερα τελειομανής σε ό,τι και αν κάνω, και η πιο θεμελιώδης, νούμερο ένα προτεραιότητά μου στην αρχή, όσο το να εισάγω νέα και πολύ καλά προϊόντα, είναι να εξασφαλίσω ότι η υποστήριξη πελατών που προσφέρουμε είναι καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη. Και κυριολεκτώ, εάν κοιτάξεις όλες τις άλλες εταιρίες στην Αγγλία, δουλεύουν μέχρι τις 17:00, αλλά σταματούν τις αποστολές στις 15:00, για ποιο λόγο; Τι κάθονται και κάνουν για δύο ώρες; Εμείς αποστέλλουμε μέχρι τις 17:40, και ο μόνος λόγος που δεν το κάνουμε μέχρι τα μεσάνυχτα είναι επειδή ο courier δεν έρχεται μετά τις 18:00. Αλλά έρχεται στις 18:00, οπότε οι υπάλληλοί μου έχουν ακριβώς 20 λεπτά για να διεκπεραιώσουν όλες τις παραγγελίες, ενώ όλοι οι άλλοι κάνουν 2 ώρες. Και προσωπικά, δεν δέχτηκα ποτέ δικαιολογίες από υπαλλήλους. Είναι ας πούμε, εφόσον μπορώ μόνος μου να το κάνω και να πακετάρω τις παραγγελίες μόνος μου – έχω πραγματικά πολύ υψηλά στάνταρ – και ίσως αυτό άλλες εταιρίες δεν θα το έκαναν, αλλά εγώ θα το έκανα, εάν λοιπόν κάποιος κάνει κάποιο σφάλμα, ο άνθρωπος αυτός είναι υπόλογος για το σφάλμα του, η παραγγελία πηγαίνει μεν στον πελάτη, αλλά ο άνθρωπος αυτός πληρώνει πρόστιμο έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα ξανακάνει το ίδιο λάθος. Πιστεύω ότι, για να είμαι ειλικρινής, στο δυτικό κόσμο γενικά, με τόσες πολλές εργασίες, οι υπάλληλοι συχνά γλιτώνουν με το να μην νοιάζονται αρκετά για την επιχείρηση, λοιπόν εγώ φροντίζω ώστε οι υπεύθυνοι να νοιάζονται αρκετά για την επιχείρηση. Μέχρι ενός σημείου, οι υπάλληλοί μου εργάζονται με bonuses, όχι bonuses πωλήσεων, αλλά bonuses επειδή δεν κάνουν λάθη, εξασφαλίζοντας ότι κάνεις ένα πράγμα σωστά κάθε φορά, και εάν δεν το κάνουν, τότε πρέπει να απολογηθούν σε μένα, και, ας πούμε, δεν θα ήθελες να απολογηθείς σε μένα (γέλια), καταλαβαίνεις, αν έχω κακή διάθεση. Έτσι, όσο καλοί προσπαθούμε να είμαστε με τους πελάτες, άλλο τόσο σκληροί είμαστε στους εαυτούς μας, και προσωπικά είμαι σκληρότερος στον ίδιο μου τον εαυτό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
GRF: Και ποιος απαντάει σε όλες αυτές τις ερωτήσεις στο Facebook;
RJ: Εγώ απαντάω, μπορώ ας πούμε να σου δείξω το κινητό μου, είμαι από πάνω από το τηλέφωνο αυτό 24/7 (γέλια). Τυπικά, θα έλεγα ότι εάν κάποιος απαντήσει ως “Predator Nutrition” και πει «Ι» ή «in my opinion”, τότε αυτός θα είμαι εγώ. Εάν λέει “we”, τότε πιθανώς πρόκειται για κάποιον στο γραφείο. Οι άνθρωποι στο γραφείο τείνουν να απαντούν στο τρίτο πρόσωπο, ενώ εγώ απαντώ ως ο εαυτός μου. Ακόμα και τώρα που βρίσκομαι στην Ελλάδα, όπως είδες. Δεν ξέρω, θυμάμαι όταν εγώ αγόραζα συμπληρώματα από εταιρίες, και συνέβαιναν ότι λάθη μπορείς να φανταστείς, ένιωθα ότι δεν υπήρχε κάποιος με τον οποίο μπορούσες πραγματικά να μιλήσεις. Θα σε συνέδεαν με κάποιον στην υποστήριξη πελατών, και θα έλεγαν το οτιδήποτε, στάνταρ απαντήσεις, απαντήσεις copy-paste, και ποτέ δε μου άρεσε κάτι τέτοιο. Ενοοώ ότι ένας λόγος για τον οποίο έχουμε το κατάστημα λιανικής και επειδή πηγαίνουμε σε shows – λαμβάνουμε μέρος κάθε χρόνο στην έκθεση Bodypower – είναι επειδή θέλω τον κόσμο να μας συναντήσει, και εάν υπάρχει κάτι στραβό, θέλω να μου το πουν, και εάν πραγματικά έχει γίνει κάποιο λάθος κάπου, θα “μαλώσω” εκείνο το μέλος του προσωπικού μας εκεί μπροστά τους. Δεν υπάρχει θέμα γι’αυτό. Είμαστε πάντοτε χαρούμενοι να λαμβάνουμε ερωτήσεις στο Facebook και να τις απαντάμε.
GRF: Χορηγεί η Predator Nutrition αθλητικά events ή αγώνες bodybuilding;
RJ: Δεν χορηγούμε αγώνες, δουλεύουμε όμως με κάποιες αθλητικές ομάδες, τους παρέχουμε προϊόντα και εκείνοι βοηθούν την επιχείρησή μας. Ως επι το πλείστον, δεν ενδιαφέρομαι να δουλέψω με μεγάλες ομάδες ή μεγάλους οργανισμούς. Παρόμοια ας πούμε με την εμπειρία που εσύ προανέφερες. Όταν πρωτομπήκαμε στη βιομηχανία, οι περισσότερες από τις μεγάλες βιομηχανίες δεν ήθελαν απαραίτητα να δουλέψουν μαζί μας, και ακόμα μέχρι και σήμερα, οι σχέσεις μας με τους Βρετανούς προμηθευτές δεν είναι και οι τέλειες – είναι μέχρι εκεί που είναι δυνατόν να είναι. Έτσι, πάντοτε ήθελα να κάνουμε τις δικές μας διασυνδέσεις στο χώρο από το να δουλέψουμε με τους ήδη υπάρχοντες οι οποίοι έχουν και ορισμένες προκατειλημμένες ιδέες για το πώς πρέπει να γίνονται ορισμένα πράγματα. Προτιμούμε να δουλεύουμε με τους μικρότερους, δουλεύουμε με Πανεπιστημιακές αθλητικές ομάδες, δουλεύουμε και με κάποιες επαγγελματικές αθλητικές ομάδες, αλλά όχι σε μεγάλη κλίμακα. Ενοοώ ότι εάν το εξετάσω αλλιώς και γίνω χορηγός σε κάποιο αγώνα bodybuilding, καταλαβαίνεις, τι έχω πραγματικά να κερδίσω από αυτό; Πιθανότατα όχι πολλά, οι περισσότεροι άνθρωποι στους αγώνες αυτούς, και δεν ξέρω πώς ακριβώς είναι στην Ελλάδα τα πράγματα, αλλά μπορώ να σου πω για την Αγγλία, όλοι πρακτικώς παίρνουν αναβολικά στεροειδή και δεν υπάρχει πραγματικός λόγος για μια εταιρία συμπληρωμάτων να γίνει χορηγός σε τέτοιους αθλητές. Και αυτό είναι το πρώτο από όλα. Το δεύτερο είναι, ξέρεις, δεν θα ήθελα να βάλω χρήματα εκεί και να αφήσω αυτό να επηρεάσει την υπηρεσία πελατών και τις τιμές μας. Προτιμώ να ξοδέψω χρόνο χτίζοντας σχέσεις με τους πελάτες, εργαζόμαστε ιδιαιτέρως σκληρά στην παραγωγή περιεχομένου αυτόν τον καιρό, όπως προανέφερα, γράφοντας άρθρα σε περιοδικά, δημοσιεύουμε περιεχόμενο κάθε εβδομάδα τώρα στη σελίδα μας στο Facebook και στο site μας.
GRF: Ναι, έχω δει άρθρα σου online.
RJ: Αυτό λοιπόν πηγαίνει πίσω στο τρίτο μου πάθος, το οποίο είναι προπόνηση και διατροφή, σχεδόν όσο τα συμπληρώματα, και το να θέλω να προσφέρω πίσω. Τα άρθρα μου δεν είναι σαν άρθρα από μεγάλες εταιρίες συμπληρωμάτων με 2000 λέξεις που λένε “αγοράστε το προϊόν μας”. Πρόκειται για άρθρα τα οποία ενδεχομένως θα βοηθήσουν κόσμο και θα δώσουν στον κόσμο tips για προπόνηση και διατροφή, πράγματα τα οποία ίσως δεν γνωρίζουν. Πρόσφατα, έγραψα μια λίστα με 101 tips για χτίσιμο καλύτερου σώματος, το οποίο βρίσκεται online στο site της Predator. Και νομίζω ότι ίσως 10-15 από αυτά έχουν να κάνουν με συμπληρώματα. Έχουμε πολύ καλό feedback από αυτό. Είναι ικανοποιητικό για μένα να βοηθάω κόσμο, το καταλαβαίνω όταν βλέπω τέτοιου είδους ερωτήσεις σε σελίδες στο Facebook, και σκέφτομαι ότι με ρωτάς για συμπληρώματα, και με ξαναρωτάς για συμπληρώματα, ναι τα συμπληρώματα είναι σημαντικά, το πιστεύω ακράδαντα, αλλά δεν πρέπει να έρχονται πριν τα θεμελιώδη, δηλαδή καλή προπόνηση, καλή διατροφή, και επίσης καλή ξεκούραση. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να γυμνάζονται σκληρά, να έχουν σχετικά καλή διατροφή, αλλά που νομίζουν ότι μπορούν να επιζήσουν με 6 ώρες ύπνο, και για μένα αυτό είναι παλαβό. Εάν πρόκειται να βελτιστοποιήσεις τις επιδόσεις σου, πρέπει να καλύψεις όλες τις πλευρές. Και τα συμπληρώματα έρχονται στην κορυφή όλων αυτών.
GRF: Ας πάμε πίσω στους πελάτες. Σου έρχονται καθόλου νέα άτομα ρωτώντας για συμπληρώματα ή για να αγοράσουν συμπληρώματα, και όταν λέω νέα άτομα, εννοώ κάτω των 18, ίσως 16 ή 17 ή ακόμα και 15 ετών. Και τι κάνεις συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις; Τα προτρέπεις να αγοράσουν ή τους λες όχι και προσπαθείς να συζητήσεις μαζί τους;
RJ: Πρώτα από όλα, θα έλεγα ότι η πλειοψηφία στην ηλικία αυτή δεν είναι αρκετά ώριμη για να λαμβάνει ενημερωμένες αποφάσεις. Συχνά βλέπω, ίσως όχι τόσο μέσω του website όπου δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις την ηλικία κάποιου, μπορείς όμως μέσω Facebook σε κάποιο βαθμό, επειδή το Facebook σου δίνει την πληροφορία αυτή. Θα έλεγα ότι για μένα, ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβω το επίπεδο κατανόησης κάποιου και να τους δώσω καλές συμβουλές, είναι όταν έρχονται στο κατάστημα λιανικής που πλέον έχουμε. Θα έλεγα ότι ίσως 13, 14, 15 ετών είναι οι νεότερες ηλικίες που μου τυχαίνουν. Αυτό που μάλλον ρωτούν είναι για συμπληρώματα, αλλά ρωτάνε για τα εντελώς λάθος συμπληρώματα. Ορισμένοι έρχονται ας πούμε και ρωτάνε «μπορείς να μας πουλήσεις αναβολικά στεροειδή;»
GRF: (γέλια)
RJ: Και δεν φαίνεται καν να γυμνάζονται, και εγώ λέω “και για ποιο λόγο αυτά θα σε βοηθούσαν;” (γέλια). Δεν ξέρω αν είναι η μοντέρνα νεολαία, εγώ είμαι 35 ετών τώρα, και ελπίζω ότι όταν ήμουν 15, σκεφτόμουν – δεν γυμναζόμουν τότε, αλλά όταν πρωτοξεκίνησα – σκεφτόμουν λοιπόν, ξέρεις για μένα ήταν προπόνηση, διατροφή, και μετά τα συμπληρώματα. Αυτό θα ερχόταν πάντα πρώτα από όλα. Σήμερα, κοιτάζω στα γυμναστήρια και βλέπω τους τύπους που είναι 18, 19, ή 20 χρονών, και βλέπω μεγάλη χρήση αναβολικών στεροειδών, ακόμα και αυξητικής ορμόνης εδώ στην Αγγλία, αλλά αν κοιτάξεις τους τύπους, δεν θα το καταλάβαινες. Δεν θα καταλάβαινες τι παίρνουν, επειδή η διατροφή δεν είναι καλή, η προπόνηση δεν είναι καλή. Οι τύποι που έρχονται σε μένα και ρωτάνε για συμπληρώματα, αυτό που θα τους έλεγα είναι ότι, κοίτα, πώς προπονείσαι, πώς είναι η διατροφή σου, τόση πρωτεΐνη χρειάζεσαι τη μέρα, τόσες θερμίδες χρειάζεσαι τη μέρα, μείνε με αυτά για τουλάχιστον 3 μήνες, πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβεις πώς λειτουργεί στο σώμα σου η προπόνηση, πρέπει να καταλάβεις πόσες θερμίδες χρειάζεσαι, πόση πρωτεΐνη χρειάζεσαι. Μόλις καταλάβεις αυτά τα πράγματα, το σώμα σου θα πάρει εύκολα τους 3-4 πρώτους μήνες, δε νομίζω ότι χρειάζεσαι κάτι άλλο στη διάρκεια εκείνων των 3-4 μηνών, το μόνο που θα έλεγα είναι πάρε ορισμένα απαραίτητα λιπαρά επειδή αυτό είναι καλό από πλευράς υγείας, πάρε λίγη σκόνη πρωτεΐνης εάν δεν μπορείς να φτάσεις τη συνιστώμενη λήψη πρωτεΐνης, κάτι το οποίο συμβαίνει συχνά. Θεωρώ τη σκόνη πρωτεΐνης ως τροφή, δεν τη θεωρώ συμπλήρωμα στην πραγματικότητα. Αν κοιτάξεις ας πούμε τις περισσότερες πρωτεΐνες, λέει στην πίσω πλευρά “nutrition facts” αντί για “supplement facts”, επομένως είναι στην πραγματικότητα μια διατροφική ουσία, και θα έλεγα ότι, ίσως, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και ένα weight gainer εάν δεν μπορείς να φτάσεις τις θερμίδες. Όσον αφορά προϊόντα “κάψουλας”, π.χ. boosters τεστοστερόνης, λιποδιαλύτες, ξέρεις, πράγματα τα οποία στο τέλος θα προσθέσουν μυική μάζα…ακόμα και κρεατίνη θα έλεγα, δεν υπάρχει λόγος να πάρει κανείς αυτά, όχι επειδή πιστεύω ότι δεν είναι ασφαλή για άτομα ηλικίας 16 ετών, αλλά επειδή το συγκεκριμένο άτομο δεν έχει ακόμα αποκτήσει επαρκή κατανόηση για το πώς το σώμα του ανταποκρίνεται με φυσικό τρόπο στην προπόνηση και στη διατροφή, επομένως δεν θα πρέπει να εισάγουν νέα στοιχεία στη διατροφή τους σε αυτή τη φάση. Και για να είμαι ειλικρινής, αυτό δεν διαφέρει από το αν μιλάμε για μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο, κάποιες φορές βλέπω πελάτες, με ρωτάνε κάτι, για 4 διαφορετικά προϊόντα τα οποία δεν έχουν ξαναπάρει στο παρελθόν, και ελπίζω ότι δεν χρησιμοποιούν και τα 4 ταυτόχρονα, επειδή τι συμβαίνει εάν αυτός βάλει 1,5 κιλό μυικής μάζας, ήταν λόγω του προϊόντος Α, Β, Γ, ή Δ; Ποτέ δεν θα ξέρει. Πάντοτε ήμουν υπέρ του να εισάγουμε ένα πράγμα τη φορά, και κατόπιν καθώς παίρνεις το κάθε πράγμα, μπορείς να καταλάβεις περισσότερα για το καθένα.
GRF: Πιστεύεις ότι ο μέσος γυμναζόμενος είναι τόσο καταρτισμένος ώστε να μπορεί να καταλαβαίνει τι έχει συμβεί πάνω του μετά τη χρήση κάποιου προϊόντος;
RJ: Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, δε νομίζω ότι είναι. Πιστεύω ότι όσοι είναι σοβαροί και δεκτικοί σε συμβουλές, και διαβάζουν για προπόνηση και διατροφή από μόνοι τους, γενικά αυτοί οι άνθρωποι μπορούν. Νομιζω ότι ορισμένοι πελάτες δυστυχώς δεν θα θέλουν να διαβάσουν για πράγματα μόνοι τους, θέλουν απλώς να τους πεις εσύ ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που μπορούν να πάρουν για να βάλουν μυς, και εάν δεν έχεις κατανοήσει κάποιο βασικό επίπεδο φυσιολογίας, εάν δεν έχεις κατανοήσει πώς το σώμα αποκρίνεται στην άσκηση, εάν δεν έχεις κατανοήσει την απαιτούμενη ποσότητα πρωτεΐνης, ή δεν γνωρίζεις αυτές τις βασικές έννοιες, τότε είναι πιστεύω πολύ δύσκολο να κάνεις συστάσεις επειδή, όπως ανέφερα, σίγουρα, θα πάρεις ένα booster τεστοστερόνης και ανεβάζοντας τα επίπεδα τεστοστερόνης, το σώμα σου θα γίνει πιο αναβολικό και θα χτίσει περισσότερο μυικό ιστό, αλλά αυτό διατηρώντας όλα τα άλλα σταθερά. Εάν τον καθοδηγώ ενώ το παίρνει, και εκείνος αποφασίσει να βγαίνει συχνότερα για κλάμπινγκ και αποφασίσει να πίνει περισσότερο αλκοόλ, και μετά από τέσσερις εβδομάδες έρθει και μου πει “δεν μου έκανε τίποτα”, τότε θα του πω ότι “μα δεν διατήρησες σταθερές όλες τις μεταβλητές που έπρεπε να διατηρήσεις”. Και πιστεύω ότι εκεί είναι που πολλοί κάνουν λάθος, και νομίζω ότι πολλοί θα τα καταφέρναν πολύ καλά εάν αφιέρωναν 3-4 μήνες απλώς διαβάζοντας περί διατροφής, περί γυμναστικής, να κατανοούσαν τα βασικά, και από εκεί και μετά να επιλέξουν τα συμπληρώματά τους με σοφία. Διεξάγοντας κάποια έρευνα και κάνοντας ερωτήσεις ελεύθερα. Δεν πιστεύω ότι απλώς επιλέγοντας το πιο πρόσφατο συμπλήρωμα επειδή έχει απλά μια καλή βαθμολογία, δεν είναι αυτός απαραίτητα ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργεί κανείς. Ξέρεις, θα θεωρούσα ότι υπάρχει μια ακολουθία στα συμπληρώματα, όπως και στα πάντα. Όπως και στην προπόνηση, θα συνιστούσα να ξεκινήσεις να προπονείς όλο σου το σώμα κάθε φορά, άσε το σώμα σου να συνηθίσει στις ασκήσεις, μάθε καλά την τεχνική, και από εκεί και μετά, θα ταιριάζει περισσότερο να περάσεις σε προπονήσεις upper/lower ή push/pull καθώς γίνεσαι πιο προχωρημένος, και το ίδιο ισχύει στη διατροφή, κατανοείς τις θερμίδες πρώτα, την πρωτεΐνη δεύτερο, μετά εξασφαλίζεις ότι παίρνεις τα απαραίτητά σου λιπαρά, υδατάνθρακες και όλα τα άλλα έρχονται μετά από αυτά. Δεν ξεκινάς να αγχώνεσαι για τη λήψη χρωμίου ή τη λήψη σιδήρου εάν πρώτα δεν έχεις ιδέα για το πόση πρωτεΐνη παίρνεις. Το ίδιο και στα συμπληρώματα, εάν η διατροφή σου δεν είναι καλή, ξεκίνα με σκόνη πρωτεΐνης, πολυβιταμίνες, απαραίτητα λιπαρά, και από εκεί και μετά, εάν θες να αρχίσεις να παίρνεις συμπληρώματα με ενδεχόμενες εργογενείς επιδράσεις, ξεκίνα με κρεατίνη, είναι η πιο ευρέως μελετημένη ουσία, δες τι κάνει στο σώμα σου, και κατόπιν πιθανόν βάλε και β-αλανίνη, βάλε ίσως και κάποια από τα νέα συμπληρώματα μετά, αλλά μην πας κατευθείαν στο προϊόν Χ το οποίο μόλις κυκλοφόρησε δίχως να έχεις περάσει πρώτα από τα βασικά συμπληρώματα.
GRF: Τι ακριβώς είναι το kick4life.org, και πώς ακριβώς είναι εκεί αναμεμειγμένη η Predator Nutrition;
RJ: To Kick4life είναι κάτι το οποίο βρήκε ο marketing manager της εταιρείας μας. Ένα από τα πράγματα που πράγματι θα θέλαμε να κάνουμε είναι να δώσουμε πίσω στην κοινότητα την οποία έχουμε πλησιάσει συνεισφέροντας χρήσιμα άρθρα στην κοινότητα του bodybuilding ή χορηγώντας φιλανθρωπίες. Το Kick4life αποτελεί μια φιλανθρωπία στην Αγγλία η οποία μέσω του ποδοσφαίρου παρέχει χρήματα στα παιδιά της Αφρικής. Ουσιαστικά, αυτό που κάνει είναι να παρέχει χρήματα, να βοηθάει στην καλλιέργεια ταλέντων, να παρέχει καθαρό νερό, τέτοια πράγματα. Όσον αφορά τη δική μας συμμετοχή, αυτό που κάναμε ήταν να έρθουμε σε επαφή με την φιλανθρωπική οργάνωση και επειδή στο γραφείο μας πολλοί από εμάς παίζουμε μπάλα – εγώ παίζω και ποδόσφαιρο εκτός από αμερικάνικο football – και είπαμε να διοργανώσουμε ένα τουρνουά 5×5 και να προσκαλέσουμε τοπικές επιχειρήσεις να συνεισφέρουν χρήματα, όπως κάναμε και εμείς, και κατόπιν προσκαλέσαμε τη φιλανθρωπική οργάνωση να έρθει, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, και όλα τα έσοδα από τις εγγραφές ομάδων, κτλ., π.χ. πουλήσαμε και ορισμένα προϊόντα, όλα τα έσοδα τα προσφέραμε στην οργάνωση. Σε τελική ανάλυση, το θέμα είναι να προσφέρεις πίσω, και ξέρεις, να βοηθήσεις τελικά τα παιδιά.
GRF: Σε ποια πόλη λαμβάνει χώρα αυτό;
RJ: Το ποδοσφαιρικό τουρνουά έλαβε χώρα στη βάση μας, στο Leeds της Αγγλίας. Κοιτάζουμε αυτό το καλοκαίρι – υπήρχε πολλή δουλειά το πρώτο μισό του χρόνου στα συμπληρώματα, όπως μπορείς να φανταστείς, λόγω του ότι οι άνθρωποι κάνουν τα σχέδιά τους για το νέο έτος και μετά θέλουν να είναι σε φόρμα για το καλοκαίρι – και ανακάλυψα ότι περίπου την εποχή αυτή του χρόνου στις διακοπές, όπως και εγώ, λιγότεροι άνθρωποι προπονούνται, και επομένως έχουμε περισσότερο χρόνο για να κάνουμε ένα ακόμα event σαν και αυτό. Ίσως με ποδόσφαιρο, ίσως με κάποιο άλλο άθλημα, ή ίσως όχι απαραίτητα με κάποιο άθλημα, δεν ξέρω, οι ιδέες μου έχουν και όρια, εάν εσείς παιδιά έχετε καθόλου ιδέες πείτε μου (γέλια). Εννοώ εάν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, θα ήταν χαρά μου να συμμετέχουμε.
GRF: Αυτό θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα.
RJ: Σε τελική ανάλυση, όλα έχουν να κάνουν με τη μεγαλύτερη εικόνα στη ζωή, και η μεγαλύτερη εικόνα στη ζωή δεν είναι το να γίνεις πλούσιος, αλλά το να προσφέρεις στην κοινωνία.
GRF: Δηλαδή δεν είναι το να γίνεις όσο πιο μυώδης γίνεται; (γέλια)
RJ: Όχι, όχι, σίγουρα όχι. (γέλια)
Τέλος πρώτου μέρους.
