Η Νίκη Ζαμάγια δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ενεργή πολλά χρόνια στα ελληνικά bodybuilding forums με το nickname Marvin, αποφάσισε τον περασμένο Ιούλιο να δοκιμάσει τις δυνάμεις της για πρώτη φορά στη ζωή της πάνω σε μια αγωνιστική σκηνή. Το αποτέλεσμα: κέρδισε όχι μόνο τον Πανελλήνιο τίτλο, αλλά ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στην κατηγορία Women’s Physique Masters της INBA, στο INBA World Championships 2013 το οποίο διεξήχθη στη Ζάκυνθο.
Η Νίκη κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στη, μικρή μέχρι στιγμής, αγωνιστική της καριέρα στοχεύοντας για διάκριση με τα εθνικά μας χρώματα στον κορυφαίο αγώνα natural bodybuilding, το Natural Olympia 2013, στις ΗΠΑ. Το αξιοσημείωτο για τη Νίκη είναι ότι καταφέρνει να φέρει εις πέρας μια επίπονη αγωνιστική προετοιμασία στο υψηλότερο επίπεδο όντας παράλληλα μητέρα, σύζυγος, και εργαζόμενη.
Με αφορμή τον επερχόμενο μεγάλο αγώνα της, μιλήσαμε μαζί της, με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για εκείνη, αλλά και για τις δυσκολίες και απαιτήσεις που έχει ένα τέτοιο ταξίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού – και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας.
GRF: Νίκη, θα πρέπει εδώ κανονικά να σε καλωσορίσω στο XBody.gr, αλλά ήδη σε γνωρίζουμε όλοι και παρακολουθούμε την πορεία σου τόσα χρόνια διαδικτυακά ως Marvin, οπότε δεν έχει και πολύ νόημα να το κάνω! Πλέον κατεβαίνεις σε αγώνες και θέλω απευθείας να μπούμε στο “ψητό” με αυτό που λένε, την…”million dollar question”: πώς τα προλαβαίνεις;;;;; Έχεις τόσες πολλές ιδιότητες, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, και ταυτόχρονα αθλήτρια, πλέον σε πολύ υψηλό επίπεδο.
ΝΖ: Καλώς σας βρίσκω Γιάννη. Δεν ξέρω αν πραγματικά προλαβαίνω. Aπλά, δίνω βάση…
GRF: Εννοώ ότι εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι τα καταφέρνεις.
ΝΖ: Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να είμαι συνέχεια στην τσίτα, κάτι με το οποίο έχω μάθει να ζω, και αυτό βγαίνει, ας πούμε…να σου δώσω ένα παράδειγμα. Αν τύχει και πάω μόνη μου στη δουλειά, οδηγώ νευρικά, ναι μεν με ασφάλεια πιστεύω, δεν έχω κανένα τρακάρισμα στο ενεργητικό μου, με το μηχανάκι πάντα μιλάω. Όταν πάμε με τον Θάνο (τον σύζυγό μου) όμως, νιώθω ότι με πάει χαλαρά, σαν να με πάει βόλτα, εμένα με τρελαίνει αυτός ο ρυθμός. Το μείον λοιπόν σε όλο αυτό είναι ότι έχω μάθει να είμαι στην τσίτα, σε όλα μου τα πράγματα.
GRF: Έχεις δηλαδή κάποιο συγκεκριμένο και αυστηρό πρόγραμμα που ακολουθείς μέσα στη μέρα;
NZ: Τώρα πλέον ναι, και με βάση τους αγώνες ειδικά. Βέβαια, πάντα είχα, αν με αφήσεις χαλαρή μια μέρα, π.χ. λέω συνέχεια να είχα ρεπό, να είχα ρεπό, να ξεκουραστώ. Και τη μέρα που έχω ρεπό, είναι σαν μια μέρα που απλά χάνω πράγματα.
GRF: Πότε ετοιμάζεις πράγματα, όπως π.χ. τα γεύματά σου;
NZ: Γεύματα ετοιμάζω ανάλογα του πότε δουλεύω, συνήθως τα κάνω βράδυ μόλις γυρίσω από τη δουλειά – ανάλογα βέβαια το ωράριό μου.
GRF: Τι δουλειά κάνεις ακριβώς;
NZ: Είμαι τραπεζοκόμος, ανήκω σε μια ιδιωτική εταιρία η οποία συνεργάζεται με τον Ευαγγελισμό, και είμαι τραπεζοκόμος στην τραπεζαρία των γιατρών, αλλά και σε κάποια τμήματα, κάποιες φορές.
GRF: Οι ώρες που δουλεύεις περίπου;
NZ: Έχω πολλά ωράρια, δυστυχώς. Υπάρχουν μέρες που δουλεύω από τις 7 μέχρι τις 3, από τις 9 μέχρι τις 4,…καθως και δεν εχω αυτό που λενε Σαββατοκυριακα σαν ελευθερο χρονο.
GRF: Η ηλικία σου ποια είναι – αν επιτρέπεται βέβαια;
NZ: Κανένα απολύτως πρόβλημα! Είμαι 42 ετών.
GRF: Πάντως όσοι σε έχουν δει από κοντά, λένε ότι δεν δείχνεις τόσο !
NZ: Συνήθως όλοι μέσα στη δουλειά, “μικρό” με φωνάζουνε.
GRF: Μήπως είναι από το πολύ μπρόκολο; (γέλια)
NZ: (γέλια) Όντως!!
GRF: “Τρώει πολύ μπρόκολο και της κάνει καλό στο δέρμα”, τους λέω (γέλια).
NZ: Πάντως αυτό που λέω είναι αλήθεια, στη δουλειά “μικρό” με φωνάζουν. Όσοι θέλουν να με φωνάξουν – που με ξέρουν αρκετά βέβαια – μου λένε “μικρό που είσαι;”, “Ήρθες μικρό;”
GRF: Εντάξει μικρό, πες μου λοιπόν ένα καθημερινό σου πρόγραμμα.
NZ: Θα σου πω το τωρινό. Αν π.χ. δουλεύω πρωι και πρέπει να είμαι στη δουλειά στις 07:15 το πρωι, πρέπει να σηκωθώ 05:20….
GRF: Και τι ώρα θα πρέπει να έχεις κοιμηθεί, αν πρέπει να ξυπνήσεις 05:20;
NZ: Δυστυχώς αυτό πάει ανάλογα με τα γεύματά μου και τι έχω κάνει μέσα στη μέρα. Κανονικά, θα πρέπει να έχω κοιμηθεί στις 23:00, όμως για να τα προλάβω όλα κάποιες φορές θα κοιμηθώ στις 00:00, 00:30, 01:00… Βέβαια, προσπαθώ το μεσημέρι που θα έρθω να αναπληρώσω μισής ώρας ή τρία τέταρτα ύπνου, πριν ξεκινήσω τις υπόλοιπες δραστηριότητές μου, αν και καμιά φορά με σκοτώνει πολύ περισσότερο από το να μην κοιμηθώ…γιατί δεν χορταίνω τον ύπνο, άρα πάλι καταπιέζομαι για να σηκωθώ…ενώ αν το πάω σερί…
GRF: Ο μεσημεριανός ύπνος σε βοηθάει πιστεύεις;
NZ: Τελικά, έχει αποδειχθεί πως όχι. Όποτε το έχω κάνει, μετά δεν μπορώ να ξυπνήσω εύκολα. Διότι έχω κουραστεί αρκετά και το σώμα μου τον χρειάζεται τον ύπνο. Λειτουργώ περισσότερο με το μυαλό…δεν δίνω σημασία σε αυτό που λέει το σώμα – αν και θα πρεπε καμια φορά.
GRF: Ακριβώς! Δεν θα πρεπε;
NZ: Θα πρεπε, σίγουρα….απλά έχω καταλήξει πως το μυαλό μου είναι πολύ πιο δυνατό. Όταν το σώμα λέει όχι και το μυαλό πει ναι, νομίζω ότι θα γίνει….είναι αυτό που λένε “όλα είναι στο μυαλό”…ακόμα και η ηλικία (γέλια).
GRF: Ναι αλλά να σου πω….και πώς ξέρεις πότε θα σταματήσεις ας πούμε…αν το μυαλό σπρώξει παραπάνω από όσο το σώμα αντέξει;
NZ: Σταματάω μόνο όταν έχω ξεπεράσει τα όριά μου. Αυτό είναι δεδομένο για μένα. Σίγουρα όχι σε κάτι που να μου στοιχίσει και να μην μπορώ να προχωρήσω την επόμενη.
GRF: Εννοώ ας πούμε στο βαθμό που μπορεί να προκληθεί κάποιος τραυματισμός.
NZ: Όχι, όχι…αυτό είναι άρρωστο, όχι. Εννοώ μέχρι εκεί που νιώθω ότι μπορώ, και που θα μου επιτρέψει να σηκωθώ την επόμενη με χαμόγελο και να ξεκινήσω με διάθεση.
GRF: Οκ, κλείνουμε την παρένθεση, μου έλεγες για το καθημερινό σου πρόγραμμα.
NZ: Ναι, λοιπόν αν δουλεύω 07:15, πρέπει στις 05:30 να είμαι πάνω στο ελλειπτικό, στο στεπ ή σε ό,τι κάνω εκείνη τη στιγμή ως αερόβιο.
GRF: Στο σπίτι σου αυτό;
NZ: Ναι, ναι, στο σπίτι μου. Στην αρχή έβγαινα έξω, περπατούσα, αλλά επειδή ήταν ίσως λίγο επικίνδυνο για τέτοια ώρα…
GRF: Φοβόσουν μην στην πέσει κανένας τέτοια ώρα σε άδειους δρόμους, ε; Μένεις σε επικίνδυνη περιοχή;
NZ: Δεν φοβόμουν εγώ, μένω στο Βύρωνα που είναι πυκνοκατοικημένος και θεωρώ ασφαλής, φοβόταν ο άντρας μου περισσότερο που έβγαινα έξω τόσο πρωί. Στην αρχή λοιπόν έβγαινα, αλλά μετά θεώρησα καλύτερο να είμαι μέσα στο σπίτι, με βοηθούσε και διότι “έκλεβα” χρόνο, π.χ. μπορούσα παράλληλα να κάνω και κάτι άλλο, ή να έχω βάλει κάτι να γίνεται, από το φαγητό της οικογένειας, μέχρι…
GRF: Κατάλαβα.
NZ: Η’ με το που κατεβαίνω και τελειώνω είναι ακριβώς την ώρα που κάνω το μπάνιο μου και να ετοιμαστώ, γιατί έχω μόνο μισή ώρα να προλάβω να φάω να παρω τα απαραίτητα και να φύγω.
GRF: Οπότε μετά γενικά δουλεύεις σερί μέχρι το μεσημέρι.
NZ: Ναι, θα τελειώσω π.χ. 2 παρά τέταρτο και 2 θα είμαι σπίτι.
GRF: Kαι μετά;
NZ: Μετά αν δεν έχω προγραμματίσει κάτι άλλο εκείνες τις ώρες, στις 16:00 θα πάω γυμναστήριο.
GRF: Οπότε έχεις μαζί σου τα φαγητά σου στη δουλειά.
NZ: Πάντα, τα ταπεράκια μου είναι καθημερινή συνήθεια.
GRF: Εκεί στη δουλειά σου που είσαι στην κουζίνα, δεν σε δελεάζουν μυρωδιές και εικόνες;
NZ: Πάρα πολύ. Τώρα που έχω σκοπό βέβαια, όχι. Πρώτα ναι, γιατί μέσα στη μέρα έχουμε δεκατιανό που είναι κρέμα που μοσχομυρίζει….
GRF: Έχω ακούσει γι’αυτή την κρέμα (γέλια)!
NZ: Ναι ναι…έχουμε φαγητά…γενικά με ωραίες γεύσεις και είναι προσεγμένα φαγητά.
GRF: Και μετά λοιπόν στις 16:00 πας γυμναστήριο συνήθως.
NZ: Όχι συνήθως, ανάλογα πώς είναι το πρόγραμμά μου εκείνη τη μέρα, το έχουμε διαμορφώσει με τον προπονητή μου ανάλογα με το ωράριό μου στη δουλειά, και πάει και ανάλογα με τα γεύματά μου.
GRF: Στο γυμναστήριο κάνεις βάρη ή και αερόβια;
NZ: Εκεί κάνω βάρη, και μόλις τελειώσω την προπόνηση κάνω και ένα ακόμα αερόβιο. Μετά έχω ποζάρισμα, και συνήθως πρόβα τη ρουτίνα μου τώρα που είμαι σε περίοδο αγώνων.
GRF: Στο γυμναστήριο όλα αυτά ε;
NZ: Ναι.
GRF: Δηλαδή περνάς αρκετές ώρες εκεί συνολικά.
NZ: Ναι, και μάλιστα τώρα που το γυμναστήριο με βοηθάει και σε κάποια πράγματα, μένω και για κάποιες θεραπείες που μου προσφέρει.
GRF: Όταν λες “θεραπείες”, τι ακριβώς δηλαδή κάνεις; Όχι αυτό που νομίζω έτσι; (γέλια)
NZ: (γέλια) Κάνω θεραπείες προσώπου, καθαρισμό, σύσφιξης…”αδυνάτισμα” που λένε.
GRF: Τι κάνεις είπες; “Αδυνάτισμα”; (γέλια) Δηλαδή;
NZ: Εννοώ ότι χρησιμοποιώ το μηχάνημα που έχουν που σε κάνει και ιδρώνεις, για να αποβάλλω νερό από το δέρμα.
GRF: Α μάλιστα, τώρα το πιασα. Κάνεις και φυσιοθεραπείες;
NZ: Τώρα ναι, γιατί το σώμα μου είναι πολύ κουρασμένο αυτόν τον καιρό….ψάχνω όσο μπορώ να του δώσω…”νότες” χαλάρωσης!
GRF: Μπράβο…αυτά τα πληρώνεις από την τσέπη σου ή στα χορηγεί το γυμναστήριό σου;
NZ: Όχι, αυτά τα χορηγεί το γυμναστήριό μου.
GRF: Μπράβο, πολύ καλά.
NZ: Και τις μέρες που δεν πάω γυμναστήριο, έχω μαθήματα στη σχολή χορού.
GRF: …όπου κάνεις…;
NZ: Όπου διορθώνω τις κινήσεις μου στη χορογραφία, κάνω μαθήματα ευλυγυσίας, κτλ.
GRF: Οπότε είναι μαθήματα χορού για την καλύτερη απόδοσή σου στον αγώνα, ουσιαστικά. Για το ατομικό σου.
NZ: Ακριβώς.
GRF: Έχεις λοιπόν μια πολύ ολοκληρωμένη και επαγγελματική προσέγγιση στο αγωνιστικό κομμάτι.
NZ: Ναι, όσο μπορώ και όσο είναι εφικτό…
GRF: Δεν αρκεί δηλαδή απλά κάνω βάρη, τρώω κάποια πράγματα και κατεβαίνω σε αγώνες…
NZ: Όχι, όχι, για να εμφανιστείς σε έναν αγώνα, πιστεύω ότι πέρα από την προσπάθεια που έχεις κάνει όλη τη χρονική περίοδο πριν, μέσα στην προετοιμασία σου πρέπει να υπάρχουν και αυτά, διότι στη σκηνή πάνω γίνεται ένα show ουσιαστικά.
GRF: Εσύ ουσιαστικά δεν είχες κατέβει ποτέ σε αγώνες, και η πρώτη σου φορά ήταν το καλοκαίρι φέτος στο Πανελλήνιο και Παγκόσμιο της INBA στη Ζάκυνθο.
NZ: Ναι, δεν είχα ξανακατέβει…πίστευα ότι δεν θα το έκανα ποτέ, νόμιζα ότι θα μου προκαλέσει μόνο άγχος….που όντως υπήρξε…
GRF: Και πώς ακριβώς το αποφάσισες…; Καταρχάς πες μου, εσύ δεν είσαι βέβαια από εκείνους και εκείνες που λένε ότι γυμνάζονται…2 χρόνια και κατέβηκαν σε έναν αγώνα.
NZ: Όχι βέβαια…δεν θα το έλεγα αυτό διότι δεν γυμνάζομαι 2 χρόνια….γυμνάζομαι πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
GRF: Από πότε ξεκίνησες και με τι είδους γυμναστική, τι ηλικία ήσουν τότε;
NZ: Από μικρή αγαπούσα και αγαπάω τον αθλητισμό. Ξεκίνησα στα 12-13 και έκανα στίβο.
GRF: Τι αγώνισμα;
NZ: 100μ, έκανα ταχύτητες γενικά. Με βοήθησε ο τότε γυμναστής μου και γράφτηκα στον Παναθηναϊκό. Από εκεί ξεκίνησα κάποιες προπονήσεις, όπου είχα αρκετά καλές επιδόσεις, μας πηγαίναν στο Ολυμπιακό Στάδιο τότε.
GRF: Μάλιστα…και μετά; Πόσα χρόνια έκανες στίβο;
NZ: Δεν έκανα πολλά χρόνια, δεν το κυνήγησα πολύ…υποτίθεται ότι χρειάζονταν και κάποια άλλα πράγματα για να κάνει κανείς πρωταθλητισμό που εκείνον τον καιρό, δεν μπορούσα να τα κυνηγήσω ας πούμε. Πρέπει να έκανα περίπου 2-3 χρόνια.
GRF: Ναι.
NZ: Πάντα έτρεχα και σε διάφορους αγώνες…τοπικούς, κτλ….εκτός σωματείου δηλαδή.
GRF: Οπότε είχες πάντα μέσα σου το αγωνιστικό πνεύμα.
NZ: Πάντα, πάντα…πόσο μάλλον γνωρίζοντας τον άντρα μου, τον γνώρισα σε μικρή ηλικία και ήταν αθλητής, έπαιζε ποδόσφαιρο. Το τρέξιμο ήταν μια κοινή ενασχόληση που είχαμε και όποτε βρίσκαμε χρόνο το κάναμε. Αργότερα γράφτηκα και σε γυμναστήριο για πρώτη φορά.
GRF: Μάλιστα…σε τι ηλικία και με τι σκοπό;
NZ: Στα 17-18 μου, για να δυναμώσω. Άρχισα και να βλέπω και κάποια σώματα που μου αρέσανε, και ανακάλυψα ότι αυτό δεν γινότανε μόνο μέσω του στίβου και του τρεξίματος, αλλά χρειαζόταν άσκηση και με βάρη…και κάπου εκεί αγάπησα τα…”σίδερα”!
GRF: Τα σώματα που λες εννοείς ότι τα έβλεπες έξω στο δρόμο ή σε περιοδικά, πχ ήταν κάποιοι γνωστοί άνθρωποι ή κάτι τέτοιο;
NZ: Έξω εννοώ…στους αθλητικούς χώρους που τριγυρνούσα κυρίως.
GRF: Και όσον αφορά το αγωνιστικό, ας πούμε, κομμάτι του bodybuilding;
NZ: Δεν είχα έρθει ποτέ τόσο κοντά, τα θαύμαζα, αλλά ποτέ δεν είχα αποφασίσει να λάβω μέρος, είναι δεδομένο ότι χρειάζεται κόπος, χρόνος, ακόμα και χρήμα για να γίνει σωστά. Όλα αυτά έχουν και το χρόνο τους. Ποτέ δεν ένιωσα ότι είμαι έτοιμη να το κάνω. Μετά ήρθε και η οικογένεια, υπήρχαν άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου. Ενώ τώρα που τα παιδιά μου μεγαλώσανε, ξεφύγανε, έχουν τη δικιά τους ζωή, καλύπτουν κάποιες ανάγκες μόνα τους, υπάρχει κάποιος χρόνος και θεωρώ ότι οφείλω να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου για να κάνω αυτό που αγαπάω. Ή για να επιδείξω αυτό που αγαπάω.
GRF: Έχεις δύο παιδιά, έτσι; Πόσο χρονών είναι τα παιδιά σου;
NZ: Ο ένας είναι στα 20-21, ο άλλος στα 17-18.
GRF: Τα έκανες δηλαδή σε αρκετά μικρή ηλικία.
NZ: Ναι, ναι. Παντρεύτηκα μικρή και έκανα παιδιά μικρή. Ποτέ μου δεν το μετάνιωσα.
GRF: Πώς το κατάλαβες τι θα σε ρώταγα; (γέλια)
NZ: Κοίτα πολλοί μπορούν να πουν ότι δεν έζησα τη ζωή μου ή τα καλύτερά μου χρόνια, αλλά όχι όχι, τα καλύτερά μου χρόνια τα πέρασα μεγαλώνοντας τα παιδιά μου! Είχα και τη θέληση, και την όρεξη – ακόμα την έχω εννοείται! Πάντα μου αρέσουν τα παιδιά, τα μωρά, μου αρέσει να μεγαλώνεις μια οικογένεια, αλλά πρέπει να έχεις και κάποια στάνταρ, κάποιο επίπεδο ζωής για να προσφέρεις στα παιδιά σου. Οπότε σταματάς εκεί που θεωρείς ότι σε παίρνει.
GRF: Εσύ βεβαίως είχες σταματήσει προσωρινά την εποχή που έκανες τα παιδιά σου.
NZ: Ναι, είχα σταματήσει να γυμνάζομαι ανάμεσα στις εγκυμοσύνες μου και τον πρώτο χρόνο στο μεγάλωμά τους. Μετά με τη βοήθεια του άντρα μου, και κάποιες…εναλλάξ βάρδιες (γέλια) τα κατάφερα.
GRF: Μάλιστα.
NZ: Ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός μου όμως να φτιάξω το σώμα μου όπως είναι σήμερα, να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Γι’αυτό ίσως και μου βγήκε και πιο χαλαρά. Ποτέ μου δεν αγχώθηκα π.χ. για να έχω μεγάλο δικέφαλο, κτλ. Το πονεμένο μου σημείο ήταν τα πόδια μου πάντα…θες λόγω κατασκευής…θες λόγω στίβου που είχα ξεκινήσει σε εκείνη την ηλικία, θεωρώ ότι είχαν χαλάσει λίγο το σχήμα τους. Ίσως αυτός ήταν ένας λόγος, αλλά για το υπόλοιπο σώμα, το υπόλοιπο καλούπι, ήθελα απλά να φαίνομαι αθλητική.
GRF: Κατάλαβα. Οπότε ουσιαστικά, εκτός από τα διαστήματα γύρω από τις εγκυμοσύνες, γυμνάζεσαι κάπου εκεί, γύρω στα 20τόσα χρόνια.
NZ: Ναι όντως.
GRF: Θέλω δηλαδή να τονίσω ότι αυτό που βλέπουμε είναι αποτέλεσμα δουλειάς πολλών ετών, όχι κάτι που κατάφερες μέσα σε 1-2 χρόνια.
NZ: Όχι, όχι, είναι όπως το πες, πάρα πολλά χρόνια. Γυμναστήριο πρωτογράφτηκα αν θυμάμαι καλά, το 1988.
GRF: Ξαφνικά λοιπόν αποφασίζεις να κάνεις το βήμα και να κατέβεις σε αγώνες. Θέλω να μου πεις πώς το είδε η οικογένειά σου αυτό. Το ότι εσύ γυμναζόσουν για τον εαυτό σου ήταν κάτι συνηθισμένο. Και ξαφνικά…
NZ: Ήταν ένα στοίχημα στο οποίο βοήθησε ο άντρας μου πολύ. Πάντα οι γύρω μου μου έλεγαν καλοπροαίρετα ότι θα μπορούσα να κατέβω αγωνιστικά, ποτέ μου όμως δεν το είχα πιστέψει, μοιραζόμουν όμως τη σκέψη αυτή με τον άντρα μου. Και κάποια στιγμή με προκάλεσε…
GRF: Α, μάλιστα!
NZ: …λέγοντάς μου ότι δεν μπορώ να ανέβω στη σκηνή. Και μένα όταν μου λες ότι κάτι δεν μπορώ είναι σαν να μου λες “κάντο”!
GRF: Συνεπώς υπάρχει στήριξη από την οικογένειά σου.
NZ: Πολύ μεγάλη. Θεωρώ ότι αν δεν υπήρχε ο άντρας μου από πίσω, και τα παιδιά μου εννοείται, αλλά ο άντρας μου συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή καλύπτει πάρα πολλά πράγματα όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, όπως τα διαδικαστικά, να κανονίσει για το ταξίδι μας, τα διαβατήρια, τη μετακίνησή μας εκεί, ακόμα και να με βοηθήσει να βγάλω το πρόγραμμα της μέρας. Όπως φυσικά και τις προμήθειές μου. Είναι ο πρώτος που ξέρει αν κάτι έχει τελειώσει π.χ. από το ψυγείο ώστε να το αναπληρώσει, και όταν θελήσω να ετοιμάσω τα γεύματά μου να το έχω.
GRF: Ας πάμε λοιπόν και στον αγώνα, ή μάλλον στους αγώνες, που θα συμμετάσχεις στις αρχές του Νοεμβρίου. Πες μας λοιπόν…πού ακριβώς θα πας, και τι ακριβώς θα κάνεις εκεί πέρα;! (γέλια)
NZ: Θα πάω στην Αμερική, ήταν ένα πολύ μακρινό όνειρο το οποίο γίνεται πραγματικότητα! Θα πάρω μέρος σε ένα Κύπελλο που γίνεται εκεί στις 2 Νοεμβρίου, στο Hollywood στην Καλιφόρνια. Δεν θα έλεγα εκείνον τον αγώνα αδιάφορο, όμως θα αποτελέσει μια πρόβα τζενεράλε για τον αγώνα που θα ακολουθήσει στις 7-9 Νοεμβρίου στο San Diego στην Καλιφόρνια, το Natural Olympia 2013 της INBA.
GRF: Φαντάζομαι ότι ακόμα και το να ταξιδέψεις εκεί είναι κάτι που σε “γονατίζει” οικονομικά, ε;
NZ: Όλη η προετοιμασία αυτή με γονατίζει, διότι για να κάνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, χρειάζεσαι χορηγούς. Και έτσι όπως είναι οι εποχές μας δύσκολες…
GRF: Το ελληνικό κομμάτι της INBΑ έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει στον τομέα αυτό;
NZ: H ΙΝΒΑ στην Ελλάδα θα ήθελε φαντάζομαι να βοηθήσει, είναι όμως στενά τα οικονομικά της πλαίσια θεωρώ για να καλύψει τους όποιους αθλητές είναι να βγουν έξω.
GRF: Οπότε, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;
NZ: Οπότε έχω βασιστεί σε έναν πολύ καλό άνθρωπο, φίλο και χορηγό, τον Ηρακλή Σουλιώτη και τη Musclemax, ο οποίος με βοηθάει οικονομικά, αλλά και παρέχοντάς μου κάποια συμπληρώματα για την προετοιμασία μου αυτή.
GRF: Μπράβο στον κ. Σουλιώτη και τη Musclemax που σε βοηθάει τόσο και που αντιλαβάνεται τη σημασία του εγχειρήματός σου. Νίκη, επαρκεί η βοήθεια ενός μόνο ανθρώπου για ένα τόσο δαπανηρό ταξίδι;
NΖ: Δυστυχώς όχι, αν είναι να βγεις έξω. Χρειάζονται δύο εισιτήρια μετ’επιστροφής, ακόμα και η συμμετοχή στον αγώνα που είναι…
GRF: Ναι, πρέπει να είναι και ο άντρας σου μαζί έτσι, πρέπει να έχεις και ένα συνοδό.
NZ: Ναι, δεν μπορείς να ταξιδέψεις μόνος σου εκεί, χρειάζεσαι κάποιον να υπάρχει για ό,τι άλλο χρειαστεί, δεν μπορείς εκεί να πας σε έναν τέτοιο αγώνα τόσο μακριά από τη χώρα σου και να τα ελέγχεις όλα μόνος σου. Το μυαλό σου πρέπει να είναι στον αγώνα, στο πώς θα φας, πώς θα ξεκουραστείς, πώς θα προπονηθείς κυρίως.
GRF: Μάλιστα. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που σε έχουν βοηθήσει; Από πλευράς χορηγιών εννοώ.
NZ: Ναι, υπάρχει το γυμναστήριό μου “Υγειοσωματική“, στο Βύρωνα (Βρυούλων 39, Τηλ. 210-7625352), το οποίο μου παρέχει κάποιες θεραπείες που θα χρειαζόταν να κάνω ώστε να βγει στη σκηνή ένα πολύ καλό αποτέλεσμα – από όλες τις απόψεις, καθώς και η σχολή χορού “Danse de la vie” (Ναυαρίνου 4, Βύρωνας Τηλ. 210-7660074) που εχει αναλάβει αφιλοκερδώς προς τιμήν της ιδιοκτήτριάς της, Μαριάννας Κωνσταντίνου, να με βοηθήσει στο κομμάτι της ρουτίνας μου. Σημαντική βοήθεια θα είναι και από από την εργοδοτη μου, κ. Αριάδνη Ηλία.
GRF: Γενικά τι άλλα έξοδα έχει μια αθλήτρια που θέλει να κατέβει σε έναν τέτοιο μεγάλο αγώνα, και μάλιστα εκπροσωπώντας την πατρίδα της κατεβαίνοντας με τα ελληνικά χρώματα. Προς το παρόν τα έχεις επωμιστεί όλα εσύ, σωστά;
NZ: Όλα ξεκινάνε από τη διατροφή, η οποία κοστίζει. Η διατροφή είναι κάτι που κοστίζει πολύ σε αυτό το άθλημα. Είναι επίσης το κοστούμι εμφάνισης, το μαγιό δηλαδή, τα παπούτσια, είναι η διαμονή σου εκεί, είναι το κόστος συμμετοχής στον αγώνα, κάθε κατηγορία που θες να συμμετάσχεις έχει και έξτρα κόστος συμμετοχής. Επίσης υπάρχει το αντιντόπινγκ τεστ που πληρώνεις. Όλα αυτά είναι έξοδα του αθλητή.
GRF: Ναι, νομίζω δεν έχουμε τονίσει κάτι τόση ώρα, ότι το Παγκόσμιο που κέρδισες στη Ζάκυνθο, αλλά και ο αγώνας που θα συμμετάσχεις είναι αγώνας natural, να εξηγήσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
NZ: Σημαίνει ότι ότι όλοι οι αθλητές που συμμετέχουν σε αγώνες “natural” περνάνε υποχρεωτικά κάποιο αντιντόπινγκ τεστ σύμφωνα με τα πρότυπα της WADA, το οποίο πληρώνουν οι ίδιοι.
GRF: Έχεις κάποιο προπονητή που σε βοηθάει σε όλη αυτή την πορεία, σωστά; Δεν τα κάνεις όλα αυτά τα πράγματα μόνη σου.
NZ: Ναι φυσικα εχω κάποιον άνθρωπο, τον Σταύρο τον Παπαδόπουλο, ο οποίος εξαρχής πίστεψε σε μένα και με παρότρυνε να λάβω μέρος στον πρώτο μου αγώνα…
GRF: …ο οποίος σε οδήγησε με τη μία στον Παγκόσμιο τίτλο στον πρώτο σου αγώνα που κατέβηκες ποτέ.
NZ: Ναι, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ζακύνθου όπου πήρα την πρώτη θέση στην Κατηγορία Physique Masters Γυναικών.
GRF: Στην Αμερική σε ποιες κατηγορίες θα κατέβεις;
NZ: Θα κατέβω στην Physique Masters Γυναικών η οποία πάει με την ηλικία, και στην Physique Open Γυναικών η οποία διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με το ύψος.
GRF: Οκ, έλεγες λοιπόν για τον προπονητή σου ότι;
NZ: Έλεγα ότι πίστεψε σε μένα, είναι ένας άνθρωπος που και ο ίδιος έχει αγωνιστεί και αγωνίζεται, με πολύ καλές διακρίσεις και εμπειρία στο χώρο. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση αθλήτριας και προπονητή με ό,τι εμπεριέχει αυτό…καλές και κακές στιγμές (γέλια). Με εμπιστεύεται, με ανέχεται, και είναι δίπλα μου μέχρι το τέλος. Είμαστε ομάδα.
GRF: Θέλω επίσης να μου πεις ποιοί άνθρωποι σε έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος έχει αναλάβει το αγωνιστικό κομμάτι, τώρα. Όμως πριν από αυτό, υπήρχαν άνθρωποι που ακολουθούσες τις συμβουλές τους ή τα έκανες όλα μόνη σου ας πούμε;
NZ: Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μου έδωσαν πολλές συμβουλές και τους ευχαριστώ. Στα διάφορα forums που γράφω και έγραφα, υπήρχαν κατά καιρούς διάφοροι άνθρωποι που με βοηθούσαν, δεν θα αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα για να μην ξεχάσω κάποιον αλλά όλοι οι φίλοι μου και ο κύκλος μου πλέον ανήκουν σε αυτόν τον χώρο, ώστε ο ένας με τον άλλον πάντα βοηθάνε.
GRF: Όντως είσαι ιδιαίτερα ενεργή στα forums τα τελευταία χρόνια. Θα ήθελα να μου πεις πώς ενεπλάκης με αυτά και γενικά με την ελληνική διαδικτυακή κοινότητα bodybuilding.
NZ: Είχα κάποια στιγμή μια απορία για κάποια άσκηση και τη γκούγκλαρα. Και με έβγαλε σε ένα φόρουμ – το πρώτο που έγραφα – και από εκεί και πέρα μου άρεσε το κλίμα που επικρατούσε εκεί μέσα, μέσα στα φόρουμ γενικά επικρατεί ένα παρεΐστικο κλίμα, υπάρχει μεγάλη βοήθεια. Είναι ωραίο να συζητάς και να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Βρίσκεις σε αυτά άρθρα και πληροφορίες που έξω δεν τις βρίσκεις.Σου δίνουν τις πρώτες βάσεις!
GRF: Είσαι επίσης ιδιαίτερα ενεργή και στο Facebook. Θα ήθελα να μου πεις από τότε που κέρδισες το Παγκόσμιο στη Ζάκυνθο αν έχει αλλάξει κάτι στο θέμα αυτό. Δηλαδή αν σε έχουν προσεγγίσει περισσότεροι άνθρωποι, κτλ.
NZ: Σίγουρα, έχω δεχτεί αιτήματα φιλίας από ανθρώπους που δεν τους ήξερα καν, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που με έκαναν φίλη στο Facebook και με τους οποίους έχω αρχίσει να έχω επαφές, είναι άνθρωποι που δεν το έκαναν για να ωφεληθούν σε κάτι, απλά μόνο και μόνο για να μου δείξουν, ας πούμε, τη συμπάθεια, τη συμπαράσταση και το θαυμασμό γι’αυτό που έχω καταφέρει και αυτό που κάνω.
GRF: Μάλιστα.
NZ: Επίσης, θέλω να πω ότι μέσα από το Facebook έχω κρατήσει και κάποιες σημαντικές φιλίες. Όλον αυτόν τον καιρό με στηρίζουν πολύ οι φίλοι μου, με έχουν βοηθήσει να ανέβω ψυχολογικά, με έχουν βοηθήσει σε πρακτικά ζητήματα, όπως να βρω καλές τιμές σε διάφορα προϊόντα, ακόμα μέχρι και να διαλέξω κομμάτι για τη ρουτίνα μου,να μαθω να ποζαρω και πολλα αλλα και ειλικρινα τους ευχαριστω για αυτό από καρδιας ολους, ειδικά το “παρεάκι” μου.
GRF: Θα ήθελα με αφορμή την κίνησή σου να αγωνιστείς στην κορυφαία διεθνή διοργάνωση natural bodybuilding, να απευθυνθείς στις γυναίκες και να στείλεις κάποιο μήνυμα. Εσύ μπορείς να απευθυνθείς και σε νεότερες κοπέλες, αλλά και σε μητέρες και συζύγους. Πώς μπορεί μια γυναίκα να καταφέρει ό,τι και εσύ, και να χωρέσει τόσα πράγματα στη ζωή της – από πρακτικής πλευράς κυρίως;
ΝΖ: Αυτή η κίνηση αποτελεί μια επιβράβευση όλων των προσπαθειών μου όλα αυτά τα χρόνια, και της ενασχόλησής μου με το bodybuilding. Και επίσης μου δίνει και τη δυνατότητα να δώσω ένα μήνυμα σε όλες τις εργαζόμενες μητέρες. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Με θέληση, επιμονή και προσήλωση στο στόχο, όλα μπορούν να επιτευχθούν. Όλα χρειάζονται έναν προγραμματισμό, να μπορείς να κινηθείς, να βρεις έστω και μισής ώρας ελεύθερου χρόνου, είναι αυτοσεβασμός να μπορείς να βρεις χρόνο για σένα, σε κάνει πιο δημιουργικό άνθρωπο όταν ξέρεις ότι κάνεις πράγματα που αφορούν τα θέλω σου..Αρκεί να βλέπεις το ποτήρι πάντα μισογεμάτο!!
GRF: Όταν κάνει μια γυναίκα παιδί, είναι το τέλος της ζωής της ως γυναίκα;
NZ: Όχι, όχι. Όταν γίνεσαι μάνα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ότι είσαι και γυναίκα πάνω από όλα. Αν αυτό μπορείς να το συνδυάσεις με κάτι παραπάνω, όπως πχ αθλήτρια, διότι αθλητές δεν είναι μόνο όσοι παίρνουν μέρος στους αγώνες, είναι όσοι βγαίνουν από το σπίτι τους φορώντας αθλητικά παπούτσια, μια φόρμα, και βγαίνουν στο δρόμο, σε αλσάκια, σε παρκάκια και τρέχουν, παίζουν ποδόσφαιρο, γενικά κινούνται, δεν τους τρώει ο καναπές τους.
GRF: Πώς μπορεί να σε βρεί κάποιος;
NZ: Μπορεί πολύ απλά να με βρει στο Facebook στο προφίλ μου: https://www.facebook.com/niki.zamagia
GRF: Νίκη, σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη! Μια τελευταία κουβέντα για το xbody.gr;
ΝΖ: Εγώ ευχαριστώ. Είναι ένα από τα καλύτερα forum….
GRF: Ένα από τα καλύτερα;;;;;;; (γέλια)
NZ: (γέλια) Ο admin είναι πλέον από τους καλύτερούς μου φίλους, γίνεται πολύ καλή δουλειά, με σοβαρότητα.
GRF: Έτσι μπράβο….πες και άλλα!! 🙂
ΝΖ: Ολα τα παιδιά έχουν πολύ μεράκι, και τα κάνουν όλα τέλεια! (γέλια)
GRF: Εντάξει, φτάνει! (γέλια) Νίκη, να σαι καλά, σε ευχαριστούμε και πάλι, ό,τι καλύτερο για την επερχόμενη εμπειρία της Αμερικής και ειδικά του Natural Olympia 2013!
