(For the interview in English, click here)
Ελάχιστοι άνθρωποι στις διάφορες πτυχές της ζωής μπορούν να ισχυριστούν ότι ήταν πρωτοπόροι (ή ακόμα καλύτερα “σκαπανείς”). Στο bodybuilding, ο όρος χρησιμοποιείται κάποιες φορές για εκείνους που κέρδισαν τους πρώτους αγώνες. Αλλά το να κατεβαίνεις σε αγώνες αποτελεί μία μόνο πτυχή του αθλήματος. Τι έχουμε να πούμε και για εκείνους που όχι μόνο ήταν μεταξύ των πρώτων, αλλά επιπλέον αφιέρωσαν τους εαυτούς τους στο bodybuilding ασχολούμενοι σε όλα τα επίπεδα του αθλήματος (κατά κάποιο τρόπο “δημιουργώντας” το), ουσιαστικά περπατώντας σε μια terra incognita;
Η Doris Jean Barrilleaux (προφέρεται Ντόρις Τζιν Μπαριό) είναι μια γυναίκα η οποία δικαιωματικά μπορεί να διεκδικήσει έναν τέτοιο ρόλο. Ήδη γιαγιά στα 36 της, ήταν παρούσα όταν το γυναικείο bodybuilding έλαβε σάρκα και οστά. Ίσως λόγω της ωριμότητάς της, όπως και της μοναδικής και ιδιαίτερα δυναμικής προσωπικότητάς της, δεν ήταν μόνο αγωνιζόμενη, αλλά και διοργανώτρια, προωθήτρια, εκδότρια, συγγραφέας, διαχειρίστρια, κριτής, φωτογράφος, και το σημαντικότερο, μία από τις φιλοσοφικές ηγέτιδες αυτής της νέας δραστηριότητας που καλείται γυναικείο bodybuilding.
Η σημαντική της επιρροή οδήγησε το γυναικείο bodybuilding στα βρεφικά του βήματα. Είχε μια ξεκάθαρη εικόνα στο μυαλό της για το πώς το bodybuilding των γυναικών θα πρέπει να διοικείται, να κρίνεται, και να φαίνεται. Παρακολουθώντας ανδρικούς αγώνες bodybuilding για πολλά χρόνια και αγωνιζόμενη η ίδια στους πρώτους αθλητικούς αγώνες γυναικών της εποχής τύπου-καλλιστεία, το πήρε πάνω της και διοργάνωσε έναν από τους πρώτους σοβαρούς αγώνες γυναικείου bodybuilding στις ΗΠΑ (τον 1ο στην Florida), το 1979 Ms. Brandon Physique. Εξελέγη Αντιπρόσωπος Γυναικών της IFBB το 1980, και ήταν επικεφαλής κριτής σε αγώνα Ms. Olympia για πρώτη φορά το 1981. Μια συγγραφέας με ευφράδεια λόγου σε βιβλία και περιοδικά, όπως επίσης και μια επιτυχημένη φωτογράφος physique για πολλά χρόνια, η Doris Barrilleaux κατέχει ένα αξιοζήλευτο αρχείο χιλιάδων φωτογραφιών το οποίο καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των δεκαετιών του ’70, του ’80, και του ’90.
Κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η Doris εργάστηκε μαζί με τον Ben Weider και τον Oscar State, προσπαθώντας να στήσει το σωστό πλαίσιο για την αποδοχή του γυναικείου bodybuilding. Έδωσε πολλές μάχες για το δικαίωμα των γυναικών να διοικούν το δικό τους άθλημα, και ήταν μεγάλη οπαδός της αισθητικής και πιο θηλυκής εμφάνισης των γυναικών bodybuilders. Αυτές οι ίδιες απόψεις οι οποίες μετέτρεψαν το γυναικείο bodybuilding από καλλιστεία ομορφιάς σε ένα καλά οργανωμένο και ανεξάρτητο κλάδο του bodybuilding, αυτές οι ίδιες απόψεις τελικά την περιθωριοποίησαν από το ίδιο το άθλημα.
Η Doris Barrilleaux θα κλείσει τα 82 της χρόνια το ερχόμενο καλοκαίρι. Παραμένει ιδιαίτερα δραστήρια, και σωματικά και πνευματικά. Κάνει ποδήλατο κάθε μέρα, και ποστάρει στο προφίλ της στο Facebook καθημερινά μικρά “διαμαντάκια” από την ιστορία του bodybuilding, εξορυγμένα από το τεράστιο αρχείο της. Ένα δείγμα αυτών βρίσκεται στο DVD της που έχει τίτλο “And I Did!“, Vol.1, ενώ ήδη προετοιμάζει πυρετωδώς το Vol. 2.
Επικοινωνήσαμε μαζί της και εκείνη συμφώνησε να μας δώσει την ακόλουθη συνέντευξη. Όπως πολλοί από εσάς φαντάζεστε, δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη συνέντευξη. Αποτελεί πραγματική χαρά για τον fan του bodybuilding να συνομιλεί με κάποιον σαν την Doris. Εκπέμπει τόση πολλή ενέργεια, ακόμα και μέσα από τα απλά email της. Έχει ενδιαφέρουσες και ανέκδοτες ιστορίες να πει για πρακτικώς οτιδήποτε αφορά το bodybuilding, και να παρέχει σπάνιο φωτογραφικό υλικό για να υποστηρίξει τα λεγόμενά της. Όλα αυτά μας δυσκολεύουν διπλά στην επιλογή ερωτήσεων, καθώς αν μπορούσαμε, θα ρωτούσαμε άπειρες! Παρόλα αυτά, προσπάθησα να συμπυκνώσω τη συνέντευξη σε τρία μέρη, χρονολογικά κατά κύριο λόγο.
Στο 1ο μέρος της συνέντευξής της στο XBody.gr, η Doris Barrilleaux μιλάει για την προσωπική της ζωή και τη σχέση που αυτή είχε με το bodybuilding. Πώς ξεκίνησε να κάνει βάρη, ποιες οι επιρροές της, κτλ. Κατόπιν, περνούμε στις ενδιαφέρουσες χρονιές του 1978-1979, οπότε και το γυναικείο bodybuilding είδε τα φώτα της ζωής, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Και ποιος καλύτερος για να μας μεταφέρει την “ατμόσφαιρα” της συναρπαστικής εκείνης εποχής, από τη γυναίκα η οποία, ουσιαστικά, ήταν στη θέση του καπετάνιου ως ηγέτιδα του κινήματος του γυναικείου bodybuilding. Enjoy!
Για την προσωπική της ζωή σχετικά με το bodybuilding
GRF: Αγαπητή κ. Μπαριό, είναι τιμή και χαρά μας να κάνουμε αυτή τη συζήτηση μαζί σας, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για το χρόνο σας. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη αυτή με το να μας πείτε πότε και πού ξεκινήσατε να σηκώνετε βάρη; Πείτε μας αν θέλετε πώς γραφτήκατε στο πρώτο σας γυμναστήριο.
DJB: Ήταν μετά τη γέννα του 4ου από τα 5 παιδιά μου, το 1955. Ήταν 4,2 κιλά και πηγαίνοντας τα 3 μικρότερά μου παιδιά σε μια παιδική χαρά, έπαθα σοκ όταν ανακάλυψα ότι δεν είχα καν τη δύναμη να κρεμαστώ με τα χέρια μου από το μονόζυγο. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω οπωσδήποτε κάτι για να ξαναβρώ πάλι τη δύναμή μου. Πήρα τα περιοδικά “Strength & Health” και “Muscular Development”, αγόρασα μερικά 5κιλα και 7,5κιλα βάρη, και άρχισα να γυμνάζομαι όπως έδειχναν τα αντρικά περιοδικά. Μετά μου ήρθε η ιδέα να γραφτώ σε κάποιο γυμναστήριο. Δεν είχα ξανακούσει ποτέ για γυναίκα σε γυμναστήριο, και τηλεφώνησα αρκετές φορές πριν τολμήσω να επισκεφθώ κάποιο. Εκεί, πίσω από μια κουρτίνα βρισκόταν μια χούφτα γυναίκες με μικρά βαράκια στα χέρια τις οποίες γύμναζε η γυναίκα του ιδιοκτήτη του γυμναστηρίου. Συνέχισα να διαβάζω τα περιοδικά και κατάφερα να κάνω ακόμα και τον άντρα μου να ενδιαφερθεί για την άσκηση με βάρη.
Υπήρχε μια και μοναδική στήλη για γυναίκες, από τη Vera Christenson. Της έστειλα μια φωτογραφία διπλής δικεφάλων ποζάροντας όπως είχα δει τους άντρες να κάνουν. Μου την επέστρεψε πίσω ζητώντας μια πιο θηλυκή πόζα!
Έβγαλα μία άλλη λοιπόν όπου ήμουν καθιστή, και η οποία δημοσιεύθηκε μαζί με τα παιδιά μου το 1963.
GRF: Μεγαλώσατε σε μια εποχή όπου πρακτικώς δεν υπήρχε “fitness” ή “bodybuilding” για γυναίκες. Ποια ήταν τα πρότυπά σας την εποχή εκείνη;
DJB: Γεννήθηκα το 1931. Η πρώτη ταινία του Τζόνι Βαϊσμίλερ (Johnny Weissmueller), “Ταρζάν: ο βασιλιάς της Ζούγκλας” έγινε το 1932. Ίσως η αγάπη μου για τη ζούγκλα προέρχεται από τον μπαμπά μου που με πήγαινε στο τσίρκο με τα άγρια ζώα. Έχω μάλιστα μια αρχαία φωτογραφία με τη μητρική μου γιαγιά να κάθεται πάνω σε έναν ελέφαντα στην Ευρώπη. Ως μικρό κορίτσι, πάντα υποδυόμουν την Σίνα (Sheena) – τη Βασίλισσα της Ζούγκλας, και πάντα σκαρφάλωνα σε δέντρα. Στο σχολείο, προτιμούσα να παίζω τα σωματικά παιχνίδια με τα αγόρια παρά με τα κορίτσια. Ως έφηβη, λάτρευα τις παλιές ταινίες για τα τροπικά μέρη, αλλά και τη ζούγκλα. Η ηθοποιός Έστερ Γουίλιαμς (Esther Williams) ως κολυμβήτρια είχε ένα πανέμορφο κορμί αθλήτριας, με φαρδείς ώμους, το οποίο θαύμαζα. Υπήρχαν επίσης χορεύτριες, όπως η Σιντ Σαρίς (Cyd Charisse) και η Βέρα Έλλεν (Vera Ellen), με υπέροχα κορμιά και όμορφα σχηματισμένα πόδια. Στο Γυμνάσιο, τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν τα Καλλιτεχνικά και η Φυσική Αγωγή, παίζοντας βόλλευ, μπέισμπολ και μπάσκετ την ώρα της γυμναστικής.
Μεταξύ 18 και 28 ετών έκανα 5 παιδιά. Δεν υπήρχε χρόνος για αθλητισμό, όμως φρόντιζα την αυλή, καλλιεργούσα τα δικά μου λαχανικά, έβαφα το σπίτι μέσα-έξω, και έπαιζα μπόουλινγκ για αθλητισμό. Κάποτε προσέλαβα βοήθεια έχοντας κάθε εβδομάδα να σιδερώνω 30 κολλαριστά πουκάμισα + το καθάρισμα του σπιτιού, έως ότου συνειδητοποίησα ότι με τα 6 δολλάρια που πλήρωνα τη γυναίκα, μπορούσα να παίζω 3 αγώνες μπόουλινγκ την εβδομάδα, και έτσι άρχιζα να παίζω και 4η φορά. Το 1961, κέρδισα το αποκριάτικο βραβείο στην αλάνα του bowling για μια στολή ζούγκλας την οποία έφτιαξα. Με τα χρόνια τις έφτιαχνα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Το 2008 κέρδισα ξανά ένα παρόμοιο βραβείο.
Ανακαίνισα ακόμα και μια Corvette του 1954 ολομόναχη. Επισκεύασα το προφυλακτήρα από fiberglass, επισκεύασα το δάπεδο και το πέρασα με μοκέτα. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα σπρέι μπογιάς, και ήμουν τόσο περήφανη που δεν έσταξε ή ξεφλούδισε σε κανένα της σημείο. Θα μπορούσες να πεις λοιπόν ότι ποτέ μου δεν έμενα σε ένα σημείο. Το 2002, ενώ καθόμουν σε ένα εστιατόριο, ο Λου Φερίνιο μου παραδέχθηκε ότι είχε και εκείνος τον Τζόνι Βαϊσμίλερ ως πρώτη έμπνευση. Στις φωτογραφίες έχουμε 20 χρόνια διαφορά. 30 & 50, και 50 & 70.
GRF: Μπορείτε να μας πείτε με λίγα λόγια πώς ήταν η διατροφή και προπόνησή σας την εποχή εκείνη, και από πού είχατε αντλήσει τις πληροφορίες αυτές; Ήταν τα συμπληρώματα διαδεδομένα τότε, και αν ναι, χρησιμοποιούσατε κάποια από αυτά;
DJB: Αυτή είναι μια ερώτηση που πάντα με τρομάζει! Η δίαιτά μου ήταν μια τυπική αμερικάνικη δίαιτα, και ήμουν πάντα ιδιαίτερα δραστήρια. Το βάρος μου πάντοτε παρέμενε στα 57 κιλά με ύψος 1.63. Όταν αποφάσισα να λάβω μέρος σε αυτόν τον πρώτο αγώνα bodybuilding, 3 μόλις εβδομάδες πριν διεξαχθεί στο Canton του Οχάιο το 1978, ήθελα να χάσω μερικά κιλά. Δεν ήξερα τίποτα για δίαιτα. Μένοντας στο ποτάμι, για τις τρεις εβδομάδες πριν τον αγώνα έτρωγα βραστούς μπλε κάβουρες και γιαούρτι, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Έπαθα σοκ όταν γυρνώντας σπίτι ανακάλυψα ότι ζύγιζα μόλις 53 κιλά. Αμέσως έστησα την κάμερα και τον τρίποδά μου στο υπνοδωμάτιο, κρέμασα το φλας στην πόρτα της ντουλάπας, πήδηξα απέναντι από το κρεβάτι και έβγαλα αυτή την μαυρόασπρη πόζα τρικεφάλων η οποία μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο.
Θυμάμαι μια φορά τον άντρα μου να με κατσαδιάζει επειδή ήμουν ξαπλωμένη στο πάτωμα βλέποντας τηλεόραση και τρώγοντας παγωτό. Απάντησα, “Ναι, αλλά κάνω και άρσεις ποδιών την ίδια ώρα, ενώ εσύ απλά κάθεσαι”. Ποτέ στη ζωή μου δεν μέτρησα θερμίδα ή υδατάνθρακα. Όταν πλέον είχα αναμιχθεί τόσο πολύ με το bodybuilding, ήμουν συνεχώς δίπλα στους κορυφαίους επαγγελματίες και ερασιτέχνες αγωνιζόμενους, και έτσι έμαθα μέσω ώσμωσης. Έκανα επίσης ρεπορτάζ στα σεμινάριά τους για τα διάφορα περιοδικά.
Ίσως έχω καλό μεταβολισμό, αλλά και καλή λογική. Σήμερα, αν ξεπεράσω κάνα κιλό τα προτιμητέα μου 56 κιλά, κάνω λίγο κράτει για μερικές μέρες, ή αυξάνω την καθημερινή μου ποδηλατάδα των 5 μιλίων. Πριν πάω σε μια 54ήμερη κρουαζίερα στη Νότιο Αμερική το 1998, αποφάσισα να χάσω ορισμένα έξτρα κιλά, πλήρως συνειδητοποιημένη για τις ποσότητες φαγητού που θα κατανάλωνα στη θάλασσα. Στην πράξη, έχασα περισσότερα από όσα είχα υπολογίσει, και άρχισα να ανησυχώ όταν συνέχιζαν να μειώνονται τις πρώτες μέρες. Κατάφερα να απολαύσω την κρουαζιέρα και πήρα μόλις 2 κιλά. Έφτιαξα μια “photoshopped” φωτογραφία 8×10 και την κρέμασα από την εσωτερική μεριά της πόρτας της καμπίνας μου, ως υπενθύμιση κάθε φορά που έφευγα από αυτή. Έδωσα δύο σεμινάρια με slide show τα οποία έτυχαν πολύ καλής αποδοχής.
Στα κενά των ταξιδιών μου ως αεροσυνοδός έγραψα το Forever Fit. Μετά την έκδοση του βιβλίου μου, παρήγαγα τη δική μου σειρά βιταμινών με τον ίδιο τίτλο. Δεν είχα κανένα τρόπο για να την προωθήσω, ούτε μπορούσα να ανταγωνιστώ τις αλυσίδες φαρμακείων.
Όσο για την προπόνησή μου, είχαμε ένα home gym με επαρκή εξοπλισμό, και για μένα και για τον άντρα μου.
Για τις αρχές του αγωνιστικού bodybuilding
GRF: Το 1978 συμμετείχατε στο First National Physique Championship του McGhee. Πείτε μας λίγα πράγματα για την πρώτη σας φορά στη σκηνή, τον τρόπο με τον οποίο κριθήκατε και πώς αυτό σας οδήγησε να διοργανώσετε (και να αγωνιστείτε) τον Απρίλιο του 1979 στον πρώτο αγώνα γυναικείου bodybuilding στη Φλόριντα, και πιθανότατα τον πρώτο αγωνιστικά διοργανωμένο αγώνα στις ΗΠΑ ο οποίος μοιάζει σαν τους σημερινούς αγώνες, το Ms. Brandon Physique 1979. Διάβασα ότι στον αγώνα αυτόν υπήρχαν 13 συμμετέχουσες, πολύ εντυπωσιακό για ένα τόσο βρεφικό βήμα. Ποιός ακριβώς ήταν ο χώρος διεξαγωγής; Πώς διαφημίσατε το event και ποιο ήταν το αθλητικό background όλων αυτών των γυναικών από τη στιγμή που, πρακτικώς, δεν υπήρξαν προηγούμενοι αγώνες τέτοιου τύπου, πέρα από αυτούς που διοργάνωνε ο Henry McGhee? Ποιοί ήταν οι κριτές, και είναι αλήθεια ότι μετά τον αγώνα όπου και εσείς συμμετείχατε, μαγειρέψατε για όλες τις διαγωνιζόμενες;
DJB: Όταν διάβασα σε ένα Muscular Development του 1977 για κάτι το οποίο διαφημιζόταν ως αγώνας γυναικείου bodybuilding, προγραμματισμένος από τον Henry McGee στο YMCA, στο Canton του Οχάιο, αμέσως επικοινώνησα με τον Τζον Γκρίμεκ (John Grimek), το είδωλό μου την εποχή εκείνη.
Και εκείνος, και ο Henry McGhee με παρότρυναν να συμμετάσχω. Με μόλις 3 εβδομάδες χρόνο για προετοιμασία, το έκανα. Ο Henry έκανε μια γενναία προσπάθεια, αλλά κατά τα φαινόμενα είχε έλλειψη εμπειρίας στη διοργάνωση αγώνων. Ίσως εγώ είχα παρακολουθήσει περισσότερους αγώνες από ότι εκείνος. Μείναμε με ανοιχτό το στόμα όταν μας ζήτησε να φορέσουμε μπλούζες για να κριθεί το κάτω σώμα μας, και φόρμες για να κριθεί το πάνω σώμα μας. Φυσικά, οι κριτές του δεν είχαν καμία εμπειρία, και έτσι στάθηκε δίπλα από το τραπέζι τους και τους εξήγησε τι ακριβώς να ψάχνουν.
Ήμουν κατατρομοκρατημένη. Ακόμα και στο σχολείο, κοίταζα μόνο τον δάσκαλο και όχι την τάξη όταν έδινα μια εργασία. Και τώρα έβρισκα τον εαυτό μου, στα 46 μου, με ένα μπικίνι, σε μια σκηνή με όλες τις γυναίκες στο μισό της ηλικίας μου, σε μια περίεργη πόλη, ενώπιον κοινού. Έτρεμε όλο μου το κορμί. Στην κατηγορία μου, η 1η κοπέλα ήταν 22 και η 2η ήταν 17 ετών. Εγώ βγήκα 3η!
Στο backstage υπήρχε το απόλυτο χάος. Ήξερα ότι εγώ μπορούσα να διοργανώσω αγώνα πολύ καλύτερα. Αλλά αναγνωρίζω στον Henry την προσπάθεια να ξεκινήσει κάτι. Μόλις γύρισα σπίτι, μου ζητήθηκε να κάνω guest posing σε έναν σημαντικό προσεχή αγώνα ανδρών. Κατόπιν, η Σούζαν Κόσακ (Suzanne Kosack) με πλησίασε και με ρώτησε γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κάτι παρόμοιο για τις γυναίκες. Συγκέντρωσα μια ομάδα από τοπικές γυναίκες, και το ξεκινήσαμε. Στις 29 Απριλίου 1979, η δική μου Superior Physique Association (SPA) έγινε χορηγός και διοργανωτής του αγώνα The Ms. Brandon Physique, μετά από έναν τοπικό αγώνα ανδρών.
Είχαμε 13 αγωνιζόμενες. Μια γυναίκα έκανε 13 μίλια τροχάδην για να έρθει να συμμετάσχει! Μια άλλη ήρθε από τη Λουιζιάνα. Όλες μας αιφνιδιαστήκαμε όταν, η Laura Combes εμφανίστηκε ως η πιο μυώδης γυναίκα την οποία είχαμε δει ποτέ, και έτσι ξεκίνησε και η διαμάχη. Ο αγώνας κύλησε άψογα, και κάναμε μετά και ένα πάρτυ εορτασμού.
Τα ΜΜΕ ήταν αρκετά δεκτικά και εγώ διαφημίστικα ως η Γιαγιά του Bodybuilding εμφανιζόμενη σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά έκτοτε. Αυτό που πραγματικά μας εκτόξευσε στο επίκεντρο της δημοσιότητας ήταν όταν επικοινώνησα με το ιδιαίτερα δημοφιλές τηλεοπτικό πρόγραμμα Real People. Έστειλαν στην Τάμπα συνεργείο για να κινηματογραφήσουν το Ms Tampa Physique μας και έτσι το γυναικείο bodybuilding ήταν ήδη καθ’οδόν. Αν και όχι χωρίς χρόνια αγώνων μέχρι να γίνει αποδεκτό.
Οι κανόνες μας στην SPA απαιτούσαν πλειοψηφία από γυναίκες κριτές, 4 γυναίκες και 3 άνδρες για προφανείς λόγους. Δύο από τους άνδρες κριτές ήταν αγωνιζόμενος και guest poser, o Richard Baldwin και ο Peter Potter, νυν αντιπρόεδρος της NPC. Ειλικρινά δεν θυμάμαι ποιες ήταν οι γυναίκες. Ίσως επειδή επίσης αγωνιζόμουν, βοηθούσα την άπειρη γυναίκα εκφωνήτρια, και μαγείρευα για το μεγάλο γιορτινό πάρτυ που ακολούθησε.
Σύντομα, οι κανόνες μας έπεσαν στο κενό, καθώς υπήρχαν πολύ λίγες γυναίκες-κριτές. Τώρα, καμιά φορά μπορεί να δω καμια γυναίκα κριτή στο πάνελ ως δείγμα. Εγώ έγινα Εθνική και Διεθνής κριτής για τους ανδρικούς αγώνες.
GRF: Μετά το Ms. Brandon Physique 1979, πολλοί άλλοι αγώνες ξεπήδησαν στην Αμερική εκείνη τη χρονιά, με τον πιο διάσημο ίσως το πρώτο IFBB Women’s World Pro Bodybuilding Championship στο Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια, στις 16 Ιουνίου 1979, τον οποίο κέρδισε η Lisa Lyon. Γνωρίζω ότι δεν μπορούσατε να παρακολουθήσετε τον αγώνα εκείνο, όμως διοργανώσατε ένα σημαντικό αριθμό αγώνων τη χρονιά εκείνη με την Superior Physique Association. Θα ήθελα αν μπορούσατε να μας μεταφέρετε το “κλίμα” το οποίο εξελισσόταν εκείνη τη χρονιά, επρόκειτο για κάτι νέο, και εσείς, από όλους τους ανθρώπους, δεν ήσασταν απλά μια τυχερή (ή ίσως θα πρεπε να πω ικανή) μάρτυρας, ουσιαστικά “δημιουργούσατε” το άθλημα. Πείτε μας λίγα πράγματα για τις αντιδράσεις που λάβατε από γυναίκες που επικοινώνησαν μαζί σας και ενδιαφέρονταν να αγωνιστούν, όπως επίσης και για τις αντιδράσεις του κοινού και των ΜΜΕ κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων αγώνων.
DJB: Δύο μήνες μετά τον πρώτο μας αγώνα SPA στο Brandon της Φλόριντα, η Lisa Lyon κέρδισε το πρώτο IFBB Women’s World Pro Bodybuilding Championship τον Ιούνιο του 1979 στην Καλιφόρνια. Ήταν επίσης χορηγός στο United States Women’s Bodybuilding Competition (USWBBC) στο Ατλάντικ Σίτι. Ήταν Αντιπρόσωπος Γυναικών της IFBB (IFBB Women’s Representative) έως ότου εγώ εξελέγην ως αντικαταστάτριά της στο Διεθνές Κογκρέσσο της IFBB το 1980 στη Μανίλα.
Από τη στιγμή που εμφανιστήκαμε στο τηλεοπτικό show Real People, τα νέα για τον νέο μας οργανισμό διαδόθηκαν σαν πυρκαγιά. Άντρες και γυναίκες επικοινώνησαν μαζί μου ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι για το νέο concept. Τα περισσότερα media επιδοκίμαζαν, αλλά ορισμένα έκαναν πλάκα με αυτό ή ήταν από την αρχή κάθετα αντίθετοι σε αυτό το πράγμα. Στο σημείο εκείνο, πολύ λίγες γυναίκες είχαν την επιθυμία να μιμηθούν τους άνδρες bodybuilders. Θέλαμε απλά να μας αναγνωριστεί το ότι σμιλεύουμε τα κορμιά μας και το ότι δείχνουμε τα τεράστια οφέλη της προπόνησης με βάρη στην υγεία. Η δική μου ιδέα για αθλητικές και γυμνασμένες γυναίκες περιγραφόταν από τις αθλήτριες στίβου, τις κολυμβήτριες, τις γυμνάστριες ενόργανης. Αν και ήταν γνωστό ότι η ηθοποιός Μέριλιν Μονρόε χρησιμοποιούσε βάρη, είχε τη μαλακή, στρογγυλεμένη και αφράτη pin-up φιγούρα. Παρακολούθησα έναν αγώνα ανδρών στη Νέα Ορλεάνη μια χρονιά, ο οποίος είχε και γυναικείο διαγωνισμό, ακόμα και πριν ξεκινήσουμε την SPA. Υπήρχε μια ιδιαίτερα ελκυστική, καλά τονισμένη και μαυρισμένη νεαρή κοπέλα, η οποία ήμουν σίγουρη ότι θα κέρδιζε και με διαφορά. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ όταν οι άνδρες κριτές επέλεξαν την κοπέλα τύπου Μέριλιν Μονρόε!
Και εμείς είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας ασυμφωνίες. Ορισμένοι κριτές επέλεγαν μια πολύ γραμμωμένη και στεγνή γυναίκα, άλλοι μια με πιο ανδρικές γραμμές, και όντες κυρίως άνδρες κριτές, κάποιοι την πιο sexy.
Το 2010, ο Ιστορικός Γυναικών της IFBB, Steve Wennerstrom, δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα ακριβές άρθρο για την ιστορία των πολιτειακών γυναικείων αγώνων bodybuilding. Αναφέρει ότι, “Ένα πράγμα ήταν βέβαιο, η Ντόρις Μπαριό και ο “βλαστός” της, ο οργανισμός της SPA είχαν βάλει μπροστά έναν πολιτειακό αγώνα ο οποίος συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι και σήμερα – ο πιο μακροχρόνιος πολιτειακός αγώνας της χώρας.“.
Ο Bill Dobbins, από το Muscle & Fitness, δημοσίευσε το “Muscle amid the magnolias“, ένα άρθρο 10 σελίδων το οποίο κάλυπτε τον αγώνα μας Ms. Florida Physique.
(συνεχίζεται στο 2ο Μέρος)
Το “And I Did!” αποτελεί μια multimedia παρουσίαση της ζωής της Doris Barrilleaux, και του πώς ίδρυσε και ηγήθηκε της ανάπτυξης και αποδοχής της γυναικείας σωματικής διάπλασης, σε ένα eBook βασισμένο σε DVD, όπως κανένα άλλο στο είδος του. Μια multimedia αυτοβιογραφία αποτελούμενη από 159 κεφάλαια και 63 video clips. Συνολικού μήκους περίπου 46 ωρών ανάγνωσης και παρακολούθησης. Περιλαμβάνει δημοσιευμένα άρθρα περιοδικών και αποκόμματα εφημερίδων για περαιτέρω ανάγνωση. Η τιμή αυτής της “εγκυκλοπαίδειας με αυτόγραφο” είναι $45.00 US. Τα μεταφορικά είναι δωρεάν εντός ΗΠΑ και πολύ χαμηλά (λιγότερα από 5 ευρώ) για Ελλάδα. Επικοινωνήστε με την Doris Barrilleaux για πληροφορίες στο email: [email protected].
